Anna Konstancja Cosel: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Anna Constantia Reichsgräfin von Cosel.PNG|right|thumb|Anna Cosel]]

'''Anna Konstancja von Brockdorf''', hrabina '''Cosel''' (ur. [[17 października]] [[1680]] (Czwartek) w Depenau, w [[Holsztyn]]ie, zm. [[31 marca]] [[1765]] w [[Stolpen]]) – [[Faworyt|faworytafaworyt]]a króla [[Polska|Polski]] i elektora [[Saksonia|Saksonii]] [[August II Mocny|Augusta Mocnego]].

Dnia [[2 czerwca]] [[1703]] (sobota) poślubiła saskiego ministra [[Adolf Magnus Hoym|Adolfa Magnusa Hoyma]].

W latach [[1706]]-[[1711]]1706–1711 Hoym był jednym z najważniejszych ministrów Augusta Mocnego. Zasłynął zarówno jako autor planu wprowadzenia akcyzy w Saksonii, jak i jako mąż późniejszej hrabiny Cosel -– metresy króla. Poślubił ją [[2w czerwca]] [[1703]] (sobota) i zabrał do swego pałacu przy Kreuzgasse ([[Drezno]]). Latem [[1703]] wyjechał z królem do Polski.

W styczniu [[1704]] roku [[August II Mocny]] i Anna von Hoym spotkali się po raz pierwszy na balu wydanym przez małżonkę królewską Krystynę Eberhardynę. W kwietniu Hoymowie przeprowadzili separację.

Przełomowe znaczenie dla romansu z królem [[August II Mocny|Augustem II Mocnym]] miał dzień [[7 grudnia]] [[1704]] r. (niedziela). Wówczas wybuchł pożar w pałacu hrabiostwa Hoym na Kreuzgasse, książę-elektor przybył mieszkańcom na ratunek. Jeszcze w grudniu [[1704]] roku hrabina [[Henrietta Amalia Reuß]] zaproponowała Cosel stanowisko metresy władcy.

Przez 10 lat była jego królewską [[metresa|faworytą]]. Król rozwiódł ją z mężem i pomógł uzyskać tytuł hrabiowski. Odtąd znana była jako hrabina Cosel.

Miała z Augustem II Mocnym trójkę dzieci. Posiadała potężną władzę na [[Drezno|drezdeńskim]] dworze. Roczne wydatki na jej zachcianki wynosiły 100 000tys. [[talar]]ów, za co można było utrzymać ośmiotysięczny oddział wojska. Kiedy król próbował pozbawić ją wpływów, wzięła udział w zawiązanym przeciwko niemu spisku.

W [[1713]] roku uciekła do [[Berlin]]a. W [[Wittenberga|Wittenberdze]] została pojmana jako zdrajczyni. W [[1716]] osadzono ją na zamku w [[Stolpen]]. Spędziła tam 49 lat, aż do śmierci. Zmarła [[31 marca]] [[1765]], w wieku 85 lat.

Na przykład, historyk [[Jacek Staszewski]] na str. 148 i dalszych, w książce zatytułowanej "Życiorysy historyczne, literackie i legendarne", pod redakcją [[Zofia Stefanowska|Zofii Stefanowskiej]] i [[Janusz Tazbir|Janusza Tazbira]], wydanej przez [[Państwowe Wydawnictwo Naukowe]] -– Warszawa 1989, opisując życiorys Augusta II Mocnego, podkreśla istotną dla mniej obeznanego z historycznym materiałem źródłowym czytelnika, ogólną charakterystykę powieści historycznych Kraszewskiego. Autor zauważa, że łączyła ona w sobie dwie cechy:

* 2) "Jednocześnie nadając tym faktom oprawę fabularną, przybliżał je "tłumacząc" pojęciami epoki, w której (Kraszewski) tworzył". Autor wyżej cytowanej opinii ponadto stwierdza, że "Ów model -– tj. podwójny charakter powieści Kraszewskiego -– odpowiadał tylko stanowi wiedzy -– jeszcze niewielkiemu -– z czasów, gdy Kraszewski pisał swe powieści. Na podstawie opracowań naukowych, pamiętników i źródeł układał własny obraz bohatera, kształtując go "pod dyktando" aktualnych opinii historyków. Na skutek tego ów obraz bohaterów stawał się martwy w miarę postępu badań, a z czasem wręcz sprzeczny w stosunku do tego, co ujawniły późniejsze badania". I to należy brać pod uwagę, czytając powieść "Hrabina Cosel" i inne powieści historyczne. Nie tylko J.I. Kraszewskiego.

W dalszym ciągu cytowany tu Jacek Staszewski wyraża pogląd, że "dla Kraszewskiego-pisarza ważniejszy był wzgląd na dramaturgię sytuacji". Natomiast o bohaterce powieści "Hrabina Cosel" pisze: "Z dość przebiegłej, ale zarazem prymitywnej intrygantki Hoymowej, uczynił ją budzącą współczucie hrabinę Cosel, ofiarę Augusta II, który w rzeczywistości był raczej jej ofiarą". Autor następnie wyjaśnia, dlaczego Kraszewski w taki, a nie w inny sposób scharakteryzował Augusta II w powieści "Hrabina Cosel" (i we wszystkich innych, Kraszewski "daje takie same opisy jego osobowości"). Otóż ma to związek z głębokim przekonaniem Kraszewskiego o "miałkości charakteru króla", o jego nieumiejętności prowadzenia polityki, o braku wyciągania wniosków z popełnionych błędów. Warto również zacytować słowa jakie zawarli w Przedmowie do wyżej cytowanej książki ("Życiorysy historyczne, literackie i legendarne") jej redaktorzy: pani Zofia Stefanowska i [[Janusz Tazbir]]: "Ludzie sławni i wybitni, a także niekoniecznie zasłużeni, tacy jednak, którzy zafrapowali wyobraźnię współczesnych, mają zazwyczaj dwa żywoty. Pierwszy z nich zamyka się w biologicznym cyklu życia, od narodzin aż do śmierci. Drugi trwa o wiele dłużej, obejmuje bowiem dzieje zmiennych kolei pamięci i zapomnienia, sporów, jakie się wokół nich toczyły, gwałtownych nieraz rewizji tradycyjnych ocen, dostrzegania coraz to nowych wartości w czczonym od wieków bohaterze... Sławny człowiek stoi na cokole, w przenośni i dosłownie; niemal każdy wiek widzi go jednak w odmiennym świetle".