Rozłam w Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Nagłówek kończy się dwukropkiem |
→Pierwsze różnice zdań: szablon |
||
Linia 9:
W [[1934]] w [[Praga|Pradze]] czechosłowacka policja przechwyciła tzw. '''[[archiwum Senyka]]''', które zawierało informacje o podziemnej działalności OUN. Zostało one przekazane władzom polskim, i stało się to przyczyną wielu aresztowań, a samo archiwum jednym z głównych dowodów na ''procesie warszawskim'' w [[1935]]/[[1936]]. Omelian Senyk był podejrzany o zdradę, ale trybunał OUN tego nie potwierdził. Po śmierci Jewhena Konowalca z pomocą Jarosława Baranowśkiego Senyk skupił w swoim ręku całe kierownictwo OUN, aktywnie wpływając na politykę [[Andrij Melnyk|Andrija Melnyka]]. Powodowało to niezadowolenie i zarzuty działaczy krajowych. Od marca 1939 atakowano cały Prowid, w tym Andrija Melnyka i [[Mykoła Sciborśkyj|Mykołę Sciborskiego]] za bezprawne przekazanie, przejęcie i sprawowanie władzy bez zgody przedstawicieli Krajowej Egzekutywy OUN, a Senyka i Baranowskiego za brak właściwego nadzoru nad dokumentacją OUN, co ułatwić miało aresztowania działaczy krajowych, oraz o denucjacje (podobno [[Roman Baranowśkyj|Roman]], brat Jarosława Baranowśkiego był konfidentem polskiej policji, o to samo oskarżano również Jarosława). Baranowski był również oskarżany o sabotowanie dostaw broni dla [[Sicz Karpacka|Siczy Karpackiej]] w 1938 (Jary wyjaśnił, że taka była decyzja władz III Rzeszy). Prowod OUN oskarżano o wprowadzenie zakazu wyjazdu ochotników na pomoc walczącej [[Karpato-Ukraina|Karpato-Ukrainy]] (okazało się, że sam rząd Karpato-Ukrainy wystąpił o nieprzysyłanie ochotników, ponieważ posiadał nadmiar takowych, a brakowało dla nich broni).
{{fakt|We wrześniu [[1939]] Krajowy Prowid (Zarząd Krajowy) OUN, kierowany przez [[Lew Rebet|Lwa Rebeta]], odmówił kategorycznie wykonania polecenia zarządu zagranicznego OUN (pod kierownictwem Andrija Melnyka) wszczęcia powstania antypolskiego, jako dywersji na rzecz Niemiec|data=2011-12}}. Lew Rebet uważał, że wobec [[pakt Ribbentrop-Mołotow|paktu Ribbentrop-Mołotow]] będzie to działanie wyłącznie w interesie [[ZSRR|Związku Radzieckiego]], który uważał za głównego przeciwnika Ukrainy.
Decyzja Rebeta podjęta w zastępstwie [[Stepan Bandera|Stepana Bandery]], przewodniczącego Egzekutywy Krajowej OUN (Bandera został po wybuchu wojny wypuszczony [[13 września]] [[1939]] z więzienia w Brześciu nad Bugiem, gdzie odbywał od 1934 wyrok dożywotniego więzienia za zorganizowanie zabójstwa ministra spraw wewnętrznych [[Bronisław Pieracki|Bronisława Pierackiego]], po wypuszczeniu z więzienia zaaprobował następnie decyzję Rebeta), była początkiem rozłamu w OUN.
| |||