Paweł (Gołyszew): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
szablon |
m poprawa linków |
||
Linia 44:
W 1919 razem z rodzicami wyjechał do [[Belgia|Belgii]], ukończył szkołę średnią w [[Bruksela|Brukseli]]. 16 marca 1937 złożył wieczyste śluby mnisze, zaś trzy dni później został wyświęcony na [[hierodiakon]]a. 2 czerwca 1938 został [[hieromnich]]em, po czym objął obowiązki [[proboszcz]]a [[Parafia Narodzenia Pańskiego w Antwerpii|parafii Narodzenia Pańskiego w Antwerpii]]. W 1939 ukończył studia teologiczne w Instytucie św. Sergiusza z Radoneża w [[Paryż]]u, zaś od 1941 był proboszczem dwóch parafii we [[Francja|Francji]]. Otrzymał godność [[igumen]]a.
W 1947 zadeklarował chęć powrotu do [[ZSRR]] i podjęcia służby duszpasterskiej w [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]]. Po przybyciu do ZSRR zamieszkał w [[Ławra Troicko-Siergijewska|Ławrze Troicko-Siergijewskiej]] oraz został zatrudniony jako tłumacz [[język francuski|języka francuskiego]] w [[Wydział Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych Patriarchatu Moskiewskiego|Wydziale Zewnętrznych
7 lipca 1957 miała miejsce jego [[chirotonia]] na biskupa [[eparchia permska i solikamska|mołotowskiego (permskiego) i solikamskiego]]. W charakterze konsekratorów wystąpili metropolita kruticki i kołomieński [[Mikołaj (Jaruszewicz)|Mikołaj]], biskup [[Paweł (Olmari)|Paweł]] ([[Fiński Kościół Prawosławny]]) oraz biskup [[eparchia orenburska i saraktaszyńska|czkałowski i buzułucki]] [[Michał (Woskriesienski)|Michał]]. Po trzech latach został przeniesiony na katedrę [[eparchia astrachańska i jenotajewska|astrachańską i jenotajewską]]. W 1964 otrzymał godność arcybiskupią. W tym samym roku został przeniesiony ponownie na katedrę [[eparchia nowosybirska i berdska|nowosybirską i barnaułską]].
W 1971 arcybiskup Paweł przedstawił ''[[locum tenens]]'' Patriarchatu Moskiewskiego [[Pimen (patriarcha Moskwy)|Pimenowi]] projekt zmian w statucie Kościoła w zakresie przepisów dotyczących funkcjonowania parafii. Domagał się w nim, by biskupi ordynariusze posiadali kontrolę nad składem osobowym rad parafialnych, proboszczowie zostali jej członkami i mogli współzarządzać parafią, miast pełnić jedynie funkcję wybieranych przez radę funkcjonariuszy. W 1972 został przeniesiony na katedrę wołogodzką i wielkoustiuską. Dziewięć dni później został przeniesiony w stan spoczynku, zaś Synod Cerkwi podał jako przyczynę brak zdolności do zarządzania życiem cerkiewnym, nieodpowiednie zachowanie i złamanie norm kanonicznych. Zarówno przeniesienie na mało prestiżową katedrę, jak i późniejsze całkowite wyłączenie z czynnej służby duchownej zostało wymuszone przez władze radzieckie z powodu wystąpień hierarchy przeciwko narzuconemu przez państwo statutowi Kościoła<ref>ks. T. Kałużny SCJ: ''Sekret Nikodema. Nieznane oblicze Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego: studium historyczno-ekumeniczne''. Kraków: Wydawnictwo Księży Sercanów, 1999, s. 112-113. ISBN 83-86789-56-5.</ref>.
| |||