Chorągiew (wojsko): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
usunięto kontrowersyjny fragment niepoparty źródłami |
m drobne porządki, replaced: [[dragoni (wojsko)| → [[Dragoni| |
||
Linia 9:
==Chorągiew w średniowieczu==
W [[polska|Polsce]] istniały chorągwie:
* rodowe - rycerze jednego rodu,
* ziemskie - rycerstwo z jednej ziemi,
* nadworne.
Linia 22:
Chorągwie były też nazywane wojskiem autoramentu narodowego w odróżnieniu od wojsk [[autorament|autoramentu cudzoziemskiego]]. Różnica tych dwóch rodzajów wojsk polegała przede wszystkim na organizacji. Różnice w ubiorze oraz uzbrojeniu były raczej podkreśleniem innej organizacji.
Niekiedy chorągwiami nazywano także jednostki [[Autorament|autoramentu cudzoziemskiego]], mianowicie [[piechota|piechoty]], [[dragoni
===Skład===
Linia 30:
*[[husaria|chorągiew husarska]] 100-200 koni
*[[Pancerni (I Rzeczpospolita)|chorągiew pancerna]] 100-150 koni
*chorągiew lekka 60-100 koni<ref>Rozróżniano choragwie lekkie [[chorągwie wołoskie]], [[Jazda tatarska|chorągwie tatarskie]], [[Pancerni (I Rzeczpospolita)|chorągwie kozackie]], [[petyhorcy|chorągwie petyhorskie]]; w zależności od stroju i rodzaju uzbrojenia.</ref
Nazwa własna chorągwi pochodziła bezpośrednio od nazwiska lub tytułu dowódcy. I tak chorągiew gdzie bezpośrednim dowódcą był hetman, nazywana była chorągwią hetmańską, gdzie król- chorągwią królewską itp.
Linia 38:
Chorągiew miała małoskomplikowaną organizację.
W skład chorągwi wchodzili:
*oficerowie: rotmistrz i porucznik,
*towarzysze i pocztowi,
*namiestnik i chorąży (stanowiska tytularne).
Linia 62:
Oficer dysponujący listem przypowiednim ogłaszał nabór.
Duże znaczenie miała sława i znaczenie oficera, im sławniejszy był oficer, tym szybciej zgłaszali się do niego ochotnicy - szlachcice, oficer więc najczęściej ogłaszał nabór na ziemiach skąd sam pochodził.
Zgłaszający się ochotnik ''wystawiał'' tak zwany '''poczet konny''' (czyli wyposażał, uzbrajał, kupował konie dla siebie oraz 2-3 pocztowych) . Od tej pory szlachcic nazywany był '''towarzyszem'''.
Pocztowymi zostawali wynajęci przez szlachcica chudopachołkowie. Zadaniem pocztowego była opieka nad majątkiem, posługi dla towarzysza itp., a w bitwie osłanianie pana, podawanie zapasowej broni, prowadzenie zapasowych koni tzw.luzaków.
Tradycja pocztu wywodziła się wprost z [[poczet rycerski|pocztu rycerskiego]], najmniejszej jednostki taktycznej jazdy w średniowieczu.
{{Przypisy}}
| |||