Sucha igła: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, usunięcie nadmiarowych linków do dat, WP:SK
drobne techniczne
Linia 5:
Otrzymaną formę drukową powleka się [[farba drukowa|farbą drukową]] i czyści jak w [[miedzioryt|miedziorycie]], a następnie odbija na zwilżonym [[papier]]ze, stosując niewielki nacisk prasy. Matryca ulega szybkiemu zniszczeniu ze względu na ścieranie i rozgniatanie wiórków zatrzymujących farbę, więc liczba dobrych odbitek jest niewielka. Próby zwiększenia trwałości matrycy m.in. przez [[galwanizacja|galwaniczne]] niklowanie (zwł. w Niemczech w XIX w.) prowadziły do zatracenia swobodnego, rysunkowego charakteru odbitek i zostały zarzucone.
 
Sucha igła jest bardzo zbliżona (jeśli chodzi o sposób otrzymywania obrazu) do [[mezzotinta|mezzotinty]]; obie te techniki doskonale się uzupełniają, co było wykorzystywane zwłaszcza w angielskiej grafice [[XVIII wiekuwiek]]u; na jednej płycie/matrycy partie walorowe ([[światłocień]]) były wykonywane w technice [[mezzotinta|mezzotinty]], a szczegóły dopracowywane za pomocą suchej igły; w efekcie powstawały prace graficzne o wyjątkowych (i niemożliwych do naśladowania w innych technikach graficznych) walorach estetycznych. Sucha igła jest techniką często uzupełniającą inne techniki graficzne jak [[akwaforta]], [[akwatinta]] czy [[miękki werniks]]. Rysunek igłą na blasze miedzianej jest również etapem wstępnym powstawania [[miedzioryt]]u.
 
=== Historia techniki ===