Literatura hetycka: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Bibliografia: en: |
WP:SK, półpauza zamiast dywizy |
||
Linia 1:
{{kategoria}}
[[
'''Literatura hetycka'''
Dzieli się na literaturę starohetycką, od XVII do XIV w p.n.e. i literaturę nowohetycką rozwijającą się do XII wieku p.n.e., kiedy tradycja piśmiennicza Hetytów urywa się wraz z upadkiem państwa hetyckiego.
Hetyci używali własnej wersji mezopotamskiego [[pismo klinowe|pisma klinowego]]. Dzięki stosowaniu glinianych tabliczek do utrwalania tekstu, zachowało się stosunkowo dużo zabyktów kutury piśmienniczej Hetytów. Literatura hetycka rozwijała się pod wpływem [[Huryci|Hurytów]], którzy oprócz własnych tradycji przenieśli do Anatolii dorobek [[literatura sumero-akadyjska|literatury sumero-akadyjskiej]]. Podobnie jak w [[Mezopotamia|Mezopotamii]], literatura hetycka zgrupowana jest w cykle. Najważniejszym jest cykl mitów o [[Kumarbi
W zachowanym materiale źródłowym jest wiele tabliczek z tekstami historycznymi, prawniczymi, poezją, tekstami religijnymi, czy korespondencja dyplomatyczna (''listy Milawata'' - listy króla hetyckiego do swojego wasala w zachodniej Anatolii). Zachowało się dużo tekstów magicznych i wróżbiarskich, a także praktycznych, jak traktat ''Kikkuli'' radzący jak dbać o konie.
== Zobacz też ==
* [[Literatura sumero-akadyjska]]
* [[Epos o Gilgameszu]]
== Bibliografia ==
* Maria Jaczynowska, Danuta Musiał, Marek Stępień, ''Historia starożytna'', Warszawa 1999.
|