23 października 1939 roku oblatano bombowiec Mitsubishi G4M<ref name="Jacek Nowicki">Jacek Nowicki, ''Mitsubishi G4M "Betty"'', MILITARIA, 1998, s. 7, ISBN=83-7219-20-8</ref>. Maszyna, pomimo bardzo dobrych osiągów, nie została skierowana od razu do produkcji seryjnej. Wiązało się to z [[Wojna chińsko-japońska (1937-1945)|sytuacją w Chinach]], gdzie lotnictwo [[Japońska Cesarska Marynarka Wojenna|Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej]] prowadziło intensywne działania bojowe między innymi z użyciem bombowców [[Mitsubishi G3M]] i właśnie tych maszyn potrzebowała w pierwszej kolejności marynarka<ref name="Jacek Nowicki"/>. Niechętnie zatem patrzyła na zakłócanie ich dostaw, a stałoby się tak w przypadku uruchomienia linii montażowej nowych bombowców G4M. Dodatkowo nowe samoloty wymagały czasu, aby przeszkolić w ich obsłudze załogi<ref name="Jacek Nowicki"/>. Samoloty G3M pierwotnie przeznaczono do ataków na wrogie okręty, jednak z powodu braku tego rodzaju celów były szerokoczęsto wykorzystywanowykorzystywane do bombardowań miast i pozycji nieprzyjaciela<ref name="Krzysztof Zalewski II">Krzysztof Zalewski II, ''Mitsubishi G3M Nell cz. I'', "[[Nowa Technika Wojskowa]]", nr 2 (1997), s. 25, ISSN 1230-1655</ref>. Zasięg prowadzonych działań sprawiał, że maszyny realizowały swoje zadania często bez osłony myśliwskiej, narażając się tym samym na przeciwdziałanie ze strony nieprzyjacielskiego lotnictwa. Straty były na tyle duże, że zrezygnowano z przeprowadzania nalotów dziennych na korzyść akcji przeprowadzanych w nocy<ref name="Krzysztof Zalewski II"/>. Szeroko wykorzystywane w Chinach myśliwce marynarki [[Mitsubishi A5M]] nie posiadały wystarczającego zasięgu aby towarzyszyć japońskim wyprawom bombowym w drodze nad cel. W tych okolicznościach, chińscy piloci latający na niezbyt nowoczesnych samolotach [[I-15bis]], [[I-153]] czy [[I-16]] zadawali G3M ciężkie straty<ref name="Jacek Nowicki"/>. Jednym z pomysłów, aby zaradzić zaistniałej sytuacji, było przebudowanie kilku maszyn wersji G3M2 do roli samolotów eskortowych<ref name="Jacek Nowicki"/><ref name="Krzysztof Zalewski II"/>. Zamierzano usunąć z nich wyposażenie bombowe, a w zamian uzbroić je w dodatkowe karabiny i działka. Do roli myśliwców eskortowych przeznaczono maszyny G3M2 Model 22. Pomysł nie sprawdził się, klasyczne bombowce G3M po zrzuceniu ładunku szybko oddalały się znad celu, a eskortowe G3M2, obciążone wyposażeniem strzeleckim i dziesięcioosobową załogą nie były w stanie dotrzymać im kroku<ref name="Jacek Nowicki"/><ref name="Krzysztof Zalewski II"/>. Pojawienie się G4M, samolotu o zdecydowanie większych osiągach niż G3M sprawiło, że pomysł odżył na nowo.
