Tachimetria: Różnice pomiędzy wersjami

'''Tachimetria''' (nazywana też '''tachymetrią''') – nazwa pochodzi z [[język grecki|języka greckiego]] i dosłownie oznacza „szybki pomiar”, co uzyskuje się w praktyce przez stosowanie [[dalmierz]]y [[optyka|optycznych]], elektrooptycznych lub laserowych do określania odległości oraz wykonywanie odczytów służących do wyznaczania kątów poziomych i pionowych ze średnią dokładnością.

Jako metoda pomiarowa pojawiła się na początku XIX wieku po wprowadzeniu do lunety [[teodolit]]u przez monachijskiego optyka [[Georg Friedrich von Reichenbach|Georga Friedricha von Reichenbacha]] płytki ogniskowej z nitkami dalmierczymi, co umożliwiło optyczny pomiar odległości.

Tachimetria polega na [[Pomiar sytuacyjno-wysokościowy|pomiarze sytuacyjno-wysokościowym]] wykonywanym metodą biegunową, do określania położenia sytuacyjnego punktów szczegółowych, oraz [[niwelacja trygonometryczna|niwelacji trygonometrycznej]], do określania wysokości tych punktów<ref name="DU">{{Dziennik Ustaw|rok=2011|numer=263|pozycja=1572}}</ref>. Pomiary tachimetryczne przeprowadza się w oparciu o [[osnowa geodezyjna|osnowy geodezyjne]], czyli punkty o znanych współrzędnych geodezyjnych, za pomocą [[tachimetr]]u lub teodolitu z nasadką dalmierczą.

; Minimalne wymagania dokładnościowe wykonywania tachimetrii<ref name="DU"/>:

Przy pomiarach tachimetrycznych należy wyeliminować [[błąd miejsca zera koła pionowego]]<ref name="DU"/>.