Historia żółtej ciżemki: Różnice pomiędzy wersjami

Akcja utworu toczy się w Polsce, w XV wieku, w czasach panowania króla [[Kazimierz Jagiellończyk|Kazimierza Jagiellończyka]]. Główny bohater Wawrzuś, jest dzieckiem z podkarpackiej wsi Poręby. Posiada uzdolnienia rzeźbiarskie, jednak nie zyskuje uznania w kręgu rodzinnym. Pewnego dnia nie przypilnował krów. Bojąc się powrócić do domu staje się mimowolnym świadkiem kradzieży z kościoła. Następnie trafia do grupy wędrownych cyrkowców. Z powodu złego traktowania, ucieka od nich i trafia do Krakowa. Dzięki pomocy zakonnika Szymona z Lipnicy dostaje pracę i dom u kronikarza [[Jan Długosz|Jana Długosza]]. Kiedy kronikarz odkrywa rzeźbiarski talent chłopca, kieruje go do mistrza [[Wit Stwosz|Stwosza]]. Tam Wawrzuś terminuje i uczy się rzemiosła. Sprawa komplikuje się, kiedy pojawia się Czarny Rafał - złoczyńca, którego niegdyś Wawrzuś wskazał jako sprawcesprawcę kradzieży z kościoła. Rafał chce się zemścić i usiłuje zabić chłopca. Jednak schwytany trafia pod sąd i sam daje głowę. Po latach Wawrzuś wraca do rodzinnej wsi i odnajduje rodziców. Ci są dumni z syna. Stają się świadkami podniosłej uroczystości - odsłonięcia Ołtarza Mariackiego.