Biecz: Różnice pomiędzy wersjami

NajbardziejLegenda znana legenda bieckata wiąże się ze szpitalem św. Ducha i św. Jadwigą<ref name="legenda">{{cytuj stronę

| język=pl}}</ref>. W czasie obchodu szpitala św. Jadwiga zauważyła na końcu sali chorego, nieopatrzonego człowieka. Obok niego na ścianie wisiał krzyż. Widząc, że nikt mu nie pomaga, królowa zdecydowała się sama mu pomóc. Gdy go opatrzyła i nasmarowała maściami, wszystkim powiedziała, że zrobiła to w imię miłosierdzia Bożego. Gdy to powiedziała, chory nagle ozdrowiał, a w całym szpitalu czuć było piękny zapach. Widząc to królowa zapytała ozdrowiałego kim jest. Człowiek ten tylko się uśmiechnął i nagle znikł. Św. Jadwiga zrozumiałauznała, że był to sam [[Jezus Chrystus]]. Łóżko na którym leżał chory, przechowywano przez wieki jako cenną relikwię i było obdarzone wielką czcią. Niestety zostało ono skradzione podczas I wojny światowej<ref name="Ks60">G. Ślawska, Związki z Bieczem Królowej Jadwigi, Biecz 1997, s. 60</ref>.

DawnoLegenda temuta żyłmówi o [[rycerstwo|rycerzrycerzu]] zwanyzwanym Beczem, który brał udział w wyprawach krzyżowych. Mimo że nie był biedny, często napadał na bogate karawany. Becz, zabierałzabierając naczynia, biżuterię oraz złote i srebrne monety. Lubił także uwalniać niewolników przewożonych karawanami. Raz zdarzyło się, że uwolnił małą sierotę o imieniu Bietka., Beczktórą zdecydował się zaopiekować dziewczynką. Był jednak groźnym zbójcą i bojąc się o jej wychowanie, oddał ją na dwór książęcy. Prosił jednak Bietkę, aby o nim nie zapomniała.

Kupcy skarżyli się królowi, że są często napadani, a najczęściej przez Becza. Król nakazał więc go złapać. BeczPojmania częstodokonali sięwojowie modlił.Księcia Ww czasie modlitwy wojowieBecza, Księciaktóry otoczyliwtedy i pojmali Becza. Becznie bezmając zbroi i miecza był bezbronny. Książę skazał go na karę śmierci przez ścięcie. Później na rynku, przed całą ludnością, Becz miał zostać skazany. Gdy kat szykował się do wyroku, w tłumie widzów powstało zamieszanie. Z pośpiechem przeciskała się do przodu piękna młoda dziewczyna z białą chustą, którą okazała się być Bietka. Wbiegając na podwyższenie, na którym na śmierć oczekiwał Becz, zarzuciła chustę i krzycząc "mój ci on" Becz stał się wolny. Tą dziewczynką była Bietka. Becz w ramach skruchy wszystkie swoje dobra rodowe i łupy przeznaczył na wybudowanie miasta. Książę zapytał, gdzie to miasto chciałby wznieść. Becz chciał, aby miasto powstało na wzgórzu, nad rzeką Ropą, bowiem jest to miejsce gdzie Bietce zwrócił wolność<ref name="legenda"/>. Książę wydał akt lokacyjny miasta, które od jego imienia Becza po dziś dzień zwie sięnazwano Biecz<ref name="Biecz8">T. Ślawski, Biecz i okolice, Biecz 2005, s. 8</ref>.

Pozostałościami po kacie jest turma w podziemiach ratusza oraz miecz katowski w muzeum w ''Kromerówce''<ref name="s58">T. Ślawski, Biecz i okolice, Biecz 2005, s. 58</ref>.