Wersja z 22:34, 10 gru 2011 edytuj WikitanvirBot (dyskusja \| edycje) 111 611 edycji m r2.7.1) (Robot dodał bg:Комит ← poprzednia edycja		Wersja z 22:40, 15 cze 2012 edytuj anuluj edycję PG (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 159 897 edycji drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 8: Zarządcy zamków książęcych lub królewskich w szczególnie ważnych miastach, często używali tytułu komesa nadwornego. Pełnili te same funkcje co inni na mniejszym obszarze i pod okiem księcia więc przede wszystkim musieli dbać o bezpieczeństwo i wygodę panującego. W tłumaczeniach łacińskie słowa ''comes palatinus'' zazwyczaj zastępowane są zwrotami: komes wrocławski, komes krakowski, itp. Z czasem, w miarę rozwoju hierarchii dworskiej, funkcja uległa przekształceniu, na Zachodzie w sędziego pełnomocnika władcy (zobacz: [[Palatyn (tytuł)\|palatyn]]) w Polsce w [[Podkomorzy nadworny\|podkomorzego]]. WgWedług Romana Grodeckiego<ref>Grodecki R., Polska piastowska, Warszawa 1969</ref> na przełomie XII i XIII w. na całym obszarze władztwa jednego księcia (króla) mógł być tylko jeden komes nadworny. Na tym tle doszło do konfliktu między [[Goworek (wojewoda sandomierski)\|Goworkiem]], a wojewodą Mikołajem. Wtedy komes nadworny zarządzał urzędami, mianował i odwoływał w imieniu króla różnych urzędników, więc stanowisko było znaczne, ale i niepopularne bowiem zyskując przychylność nielicznych mianowanych równocześnie zyskiwało się niepomiernie więcej wrogów wśród tych pominiętych. Znamienny jest tu przykład [[Palatyn Sieciech\|Sieciecha]] comesa palacii [[Władysław I Herman\|Władysława Hermana]]. Według [[Gall Anonim\|Galla Anonima]], rozdawał on urzędy w całym państwie swoim krewnym oraz pochlebcom nawet spoza warstwy możnych. Zwłaszcza to ostatnie wzburzyło wszystkich. Po upadku Sieciecha książę nie powołał nowego palatyna sam przejmując jego obowiązki. Księżna [[Helena Znojemska\|Helena]] sprawująca władzę w imieniu małoletniego [[Leszek Biały\|Leszka Białego]] (po 1194 r.) również samodzielnie mianowała na urzędy, chociaż z rekomendacji swoich zaufanych, Nicolausa (duchowny) i Fulco (rycerz). Za [[Wacław II Czeski\|Wacława II]] (przywilej z 1291 r.) sprawa została przesądzona. Istotne rozstrzygnięcia mogły być podejmowane tylko po konsultacjach z przedstawicielami Kościoła i miejscowego możnowładztwa. Podobne zobowiązania podjął już w 1228 r. Władysław Laskonogi tak więc eliminację urzędu palatyna oraz kolegialność decyzji można uznać za zjawisko trwałe.

Komes: Różnice pomiędzy wersjami