Kordyt: Różnice pomiędzy wersjami

Główne składniki kordytu to [[nitroceluloza]] o wysokiej zawartości [[azot]]u (12,9–13,3%) oraz [[nitrogliceryna]], która rozpuszcza nitrocelulozę i ją żeluje. Dodatkowo dodaje się [[plastyfikator]]y, substancje smarujące, flegmatyzujące, konserwujące i stabilizujące. Do zmiękczenia tak powstałej dość twardej masy prochowej stosuje się lotny rozpuszczalnik – [[aceton]], co odróżnia kordyt od zwykłego prochu bezdymnego, gdzie stosuje się mieszaninę [[eter dietylowy|eteru]] z [[alkohole]]m.

Kordyt produkowano i stosowano głównie w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], szczególnie podczas II Wojny Światowej, jako proch do broni artyleryjskiej. Typowy kordyt zawiera 58% nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% [[centralit]]u, ok. 5,5% [[dinitrotoluen]]u, ok. 2% [[wazelina|wazeliny]], ok. 0,8% [[aceton]]u i ok. 0,5% [[woda|wody]]. Obecnie jego znaczenie jako materiału miotającego znacznie zmalało na rzecz [[balistyt]]ów.