Dom Historii Europejskiej: Różnice pomiędzy wersjami

Ekspozycja stała skupiać będzie się na [[Historia Europy|historii Europy]] [[XX wiek|XX wieku]]u oraz historii integracji europejskiej przy jednoczesnym uwzględnieniu najważniejszych zjawisk i procesów historycznych wcześniejszych epok. Jego celem nie jest ukazanie sumy historii narodowych, ale spojrzenie na istotne dla całego kontynentu zjawiska historyczne z ponadnarodowej, europejskiej perspektywy.

Wyjątkowość Centrum polega na próbie ponadnarodowego spojrzenia na historię kontynentu, z uwzględnieniem jej różnorodności oraz mnogości jej interpretacji i sposobów postrzegania. Centrum umożliwi obywatelom zrozumienie najnowszej historii Europy na tle wcześniejszych stuleci, które kształtowały jej idee i wartości. W ten sposób Dom Historii Europejskiej chce stworzyć przestrzeń do debaty na temat [[Europy]] i [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]].

Ekspozycja stała, zajmująca powierzchnię ok.4 000 m2, stanowić będzie główny element Domu [[Historia Europy|Historii Europejskiej]]. Za pomocą eksponatów i dokumentów oraz przy użyciu różnego typu mediów zaoferuje podróż w głąb [[Historia Europy|historii Europy]], głównie [[XX wiek|XX wieku]]u, z retrospektywami przedstawiającymi procesy i wydarzenia we wcześniejszych epokach mające szczególne znaczenie dla całego kontynentu. W tym kontekście historia integracji europejskiej zostanie ukazana w całej swej wyjątkowości i złożoności.

Budynek [[George Eastman|Eastman]], pierwotnie zaprojektowany na potrzeby kliniki dentystycznej, został nazwany na cześć George'a Eastmana, amerykańskiego filantropa i wynalazcy aparatu fotograficznego [[Eastman Kodak|Kodak]]. Jego hojna pomoc finansowa pozwoliła na utworzenie punktów dentystycznych w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]], [[Londyn|Londynie]]ie, [[Rzym|Rzymie]]ie, [[Paryż|Paryżu]]u, [[Bruksela|Brukseli]] i [[Sztokholm|Sztokholmie]]ie w celu zapewnienia darmowej opieki dentystycznej dzieciom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej.

W [[1933]] r. Fundacja [[Geprge Eastman|Eastmana]] zwróciła się do szwajcarskiego architekta [[:de:Michel Polak|Michela Polaka]] znanego z tworzenia w stylu [[Art déco|Art Deco]], a w szczególności słynącego z projektu Résidence Palace w Brukseli, z prośbą o zaprojektowanie nowego budynku. Zainaugurowany w [[1935]] r. budynek jest interesujący zarówno pod względem inżynierii, jak i elementów Art Deco. W dawnej poczekalni dziecięcej zachowało się kilka malowideł autorstwa Camille Barthélémy przedstawiających ilustracje do bajek [[Jean de La Fontaine|La Fontaine]]'a.