Szkoła muzyczna: Różnice pomiędzy wersjami

Szkolnictwo muzyczne w Polsce tworzy odrębny od szkół ogólnokształcących system, który stwarza uzdolnionym muzycznie dzieciom i młodzieży możliwość indywidualnego, nieodpłatnego kształcenia w zakresie muzyki. Organem prowadzącym szkoły jest [[Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego]] oraz instytucje podrzędne: Departament Szkolnictwa Artystycznego MKiDN, [[Centrum Edukacji Artystycznej]] oraz [[Samorząd terytorialny w Polsce|jednostki samorządu terytorialnego]]. System opiera się na trzystopniowym modelu kształcenia, obejmującym szkołę podstawową (I stopnia), średnią (II stopnia) oraz wyższą ([[uczelnia muzyczna]], daw. ''konserwatorium'' lub ''wyższa szkoła muzyczna'', obecnie akademia muzyczna lub uniwersytet muzyczny).

 

Według danych Ministerstwa Kultury stanowią one ok. 70% wszystkich polskich szkół artystycznych. Mają znaczenie nie tylko jako placówki przygotowujące muzykalne dzieci do podjęcia dalszego kształcenia, ale także instytucje kulturotwórcze w swoim regionie – organizujące koncerty, audycje, festiwale i konkursy. W przeciwieństwie do prywatnych szkół muzycznych i ognisk, zajęcia prowadzone są przez pedagogów z wykształceniem wyższym, absolwentów [[uczelnia muzyczna|akademii muzycznych]].

 

{{main|Ogólnokształcąca szkoła muzyczna I stopnia}}

Szkoła II stopnia trwa 4 lub 6 lat i kończy się egzaminem dyplomowym – uzyskaniem tytułu zawodowego. Szkoły mogą, w zależności od rozmiarów, dzielić się na wydziały:

* instrumentalny − kształcący w zawodzie muzyk-instrumentalista w 6-letnim cyklu kształcenia,

 

[[de:Musikschule]]

[[eo:Muzika altlernejo]]