Frygia: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
LaaknorBot (dyskusja | edycje)
m Robot dodał nn:Frygia
Kelvin (dyskusja | edycje)
lit., int., poprawa linków
Linia 3:
[[Plik:Phrygians.jpg|prawo|mały|300px|<center>Frygowie]]
 
'''Frygia''' ([[łacina|łac.]] ''Phrygia'') − [[starożytność|starożytna]] kraina w zachodniej części [[Anatolia|Azji Mniejszej]], położona między [[Bitynia|Bitynią]], [[Myzja|Myzją]], [[Lidia (kraina)|Lidią]], [[Karia|Karią]], [[Licja|Lycją]], [[PamfyliaPamfilia|PamfyliąPamfilią]], [[Likaonia|Lykaonią]] i [[Galacja|Galacją]]. Była znana z kwitnącego rolnictwa i chowu bydła, kopalni złota i kamieniołomów [[marmur]]u. Zamieszkiwali ją spokrewnieni z [[Tracja|Trakami]] indoeuropejscy [[Frygowie]], którzy przybyli na te ziemie około [[X wiek p.n.e.|1000 r. p.n.e.]] Stolicą Frygii było [[Gordion]]. Aż do najazdu [[KimmerowieKimerowie|KimmerówKimerów]] (około [[700 p.n.e.]]) Frygia była niezależnym królestwem. Rozkwit sztuki frygijskiej przypadł właśnie na ten okres: [[IX wiek p.n.e.|IX]] i [[VIII wiek p.n.e.|VIII w. p.n.e.]]. Niektóre [[mitologia grecka|greckie mity]] są pochodzenia frygijskiego. Jako bóstwa krajowe czczono [[Manes]]a, Cybele ([[Kybele]]) i [[Attis]]a.
 
Około [[600 p.n.e.]] dostała się pod panowanie [[Lidia (kraina)|Lidów]], a w [[546 p.n.e.]] [[Starożytny Iran|Persów]]. Ponad dwieście lat później zdobył ją [[Aleksander Macedoński|Aleksander Wielki]]. Po jego śmierci ([[323 p.n.e.]]) pozostawała pod zmiennymi rządami [[diadochowie|diadochów]]. W [[III wiek p.n.e.|III w. p.n.e.]] na jej terytorium osiedlili się [[Celtowie|celtyccy]] [[Galatowie]]. Od [[188 p.n.e.]] Frygia była w granicach [[Pergamon (państwo)|Pergamonu]] i wraz z nim została przekazana w [[133 p.n.e.]] [[republika rzymska|republice rzymskiej]] przez ostatniego [[król]]a [[Pergamon (państwo)|Pergamonu]], [[Attalos III Filometer|Attalosa III Filometera]].
 
Frygia bardzo wcześnie uległa chrystianizacji. Jak podaje and [[Euzebiusz z Cezarei]] (Hist. Eccl. ks. XVI)<ref>Por. polski przekład tego dzieła: ''Historia Kościelna. O Męczennikach Palestyńskich'', Arkadiusz Lisiecki (tłumacz. z greckiego , wstęp, objaśn. indeksy). Poznań 1924, s. 632, seria: Pisma Ojców Kościoła 3.</ref> w czasach [[Dioklecjan]]a jedno z miast frygijskich była całkowicie chrześcijańskie. Jednym z ważniejszych świętych frygijckichfrygijskich II w., któremu przypisuje się wiele cudów i nawróceń, był Avircius Marcellus (Abercius).
 
Po podziale imperium rzymskiego w [[395]] roku Frygia znalazła się w cesarstwie wschodnim. Po [[Bitwa pod Manzikertem|bitwie pod Manzikertem]] w [[1071]] roku przejściowo znalazła się pod panowaniem [[Turcy SeldżuccySeldżukidzi|Seldżuków]]. Pod koniec XI wieku, wraz z całą zachodnią [[Anatolia|Anatolią]], wróciła ona pod panowanie Bizantyjczyków. W 1204 roku, po zdobyciu [[Konstantynopol]]a przez Krzyżowców z [[IV wyprawa krzyżowa|IV Krucjaty]], [[Cesarstwo Bizantyńskie]] uległo rozpadowi. Frygia weszła w skład [[Cesarstwo Nicejskie|Cesarstwa Nikei]]. Po odbiciu [[Konstantynopol]]a w [[1261]] roku, za rządów cesarza [[Michał VIII Paleolog|Michała VIII Paleologa]], Frygia weszła ponownie w skład Cesarstwa Bizantyjskiego. W [[XIV wiek]]u jej terytorium podbili [[Turcy osmańscy]]. Od tego czasu Frygia pozostaje częścią [[Turcja|Turcji]].
 
== Zobacz też ==