Franz von Stadion: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
redakcyjne |
|||
Linia 5:
Był synem [[Johann Philipp von Stadion|Johanna von Stadion]], austriackiego dyplomaty, ministra spraw zagranicznych i skarbu. Przeznaczony do służby urzędniczej, wspinał się po szczeblach kariery, osiągnąwszy w 1841 stanowisko gubernatora Pobrzeża. W lipcu 1847 r. został wysłany do Galicji (którą znał, gdyż w latach 1828–1832 pracował kolejno we [[Lwów|Lwowie]], [[Iwano-Frankiwsk|Stanisławowie]] i [[Rzeszów|Rzeszowie]]). Stadion, mający opinię zdolnego i energicznego administratora, miał za zadanie uspokojenie prowincji (po wypadkach [[powstanie krakowskie|powstania krakowskiego]] i [[rzeź galicyjska|rzezi chłopskiej]]).
Odznaczył się talentami politycznymi i organizacyjnymi szczególnie sprawnie pacyfikując wiosną 1848 r. wystąpienia związane z [[Wiosna Ludów na ziemiach polskich|Wiosną Ludów]] w Galicji – m.in. we [[Lwów|Lwowie]], gdzie
Te sukcesy spowodowały, że po rozpoczęciu rozprawy rządu z rewolucją w Wiedniu i objęciu tronu przez młodego [[Franciszek Józef I|Franciszka Józefa I]] w listopadzie 1848 r. Stadion został powołany na stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Stał się wówczas jedną z głównych postaci rządu wiedeńskiego, był m.in. w dużej mierze autorem [[konstytucja marcowa (Austria)|konstytucji "ołomunieckiej"]] z marca 1849 r. oraz liberalnego prawa o samorządzie gminnym. Jednak już w lipcu tego roku musiał opuścić stanowisko wskutek poważnej choroby ([[porażenie|paraliżu]]) i został zastąpiony przez konserwatystę [[Aleksander von Bach|Aleksandra von Bacha]], który zapoczątkował epokę rządów absolutystycznych. Choroba Stadiona postępowała szybko (dotknęła również jego umysł) i kilka lat później zmarł; mimo to pozostawiono mu przez ten okres stanowisko ministra bez teki.
| |||