Peregrini: Różnice pomiędzy wersjami

* ''peregrini certae civitatis'' - mieszkańcy gmin, państw, które uznały zwierzchność Rzymu, a w zamian uzyskały autonomię, najczęściej ograniczającą się do własnej administracji i sądownictwa. Peregryni ci nie posiadali ''[[ius (prawo rzymskie)|ius conubii]]'' i ''[[ius (prawo rzymskie)|ius commercium]]'', mogąc je jednakże uzyskać poprzez nadanie prawa. Nie przysługiwały im [[ius (prawo rzymskie)|prawa polityczne]] obywateli rzymskich. W kontaktach z [[Obywatele rzymscy|obywatelami rzymskimi]] i [[Latynowie|Latynami]] stosowali oni rzymskie ''[[ius gentium]]''.

* ''peregrini dediticii'' - cudzoziemcy, których tereny zostały włączone do [[Imperium rzymskie|Imperium Romanum]] w wyniku podboju. Byli oni w diametralnie gorszej sytuacji niż ''peregrini certae civitatis''. Powodem był fakt ich kapitulacji<ref>''se dediderunt'', ''Instytucje Gajusza'', 1, 14</ref>. Perygryni ci nie posiadali zarówno praw publicznych, jak i prywatnych. Tereny przez nich zamieszkane stawały się gruntem państwowym (''ager publicus''). Przysługiwały im jedynie niektóre instytucje ''ius gentium''. Na mocy wydanej w [[4]] r. ''[[Lex Aelia Sentia]]'' ze statusem ''perigrini dediticii'' zrównano tych [[Wyzwoleniec|wyzwoleńców]], którzy będąc jeszcze w stanie niewoli zostali ukarani za ciężkie przestępstwo. ''Perigrini dediticii'' nie uzyskali [[obywatelstwo rzymskie|obywatelstwa rzymskiego]] przez ogłoszenie [[Constitutio Antoniana]] w [[212]]. Nastąpiło to na mocy ustawy wydanej przez cesarza [[Justynian I Wielki|Justyniana]] w [[530]].

 

== Bibliografia ==