Papirus Fouad 266: Różnice pomiędzy wersjami

'''Papirus Fouad 266''' – nazwa nadana większejwiększemu ilościzbiorowi fragmentów [[papirus]]u, który został odnaleziony w [[1939]] roku w [[Fajum]] w [[Egipt|Egipcie]]. Zawierają fragmenty tekstów [[Biblia|biblijnych]] (ksiąg [[Księga Rodzaju|Rdz]] i [[Księga Powtórzonego Prawa|Pwt]]). Fragmenty te znajdują się obecnie w [[Kair]]ze i są własnością ''[[Societé Royale de Papyrologie]]'' (Gr. P. 458)<ref name = Würthwein>{{Cytuj książkę | autor = Würthwein Ernst | rok = 1988 | tytuł = Der Text des Alten Testaments | miejsce = Stuttgart | wydawca = Deutsche Bibelgesellschaft | strony = 192 | isbn = 3-438-06006-x}}</ref>. Przekazuje przed-heksaplarny tekst [[Septuaginta|Septuaginty]] z II lub I w. p.n.e. Rękopis jest ważnym świadkiem w dyskusji nad [[JHWH (tetragram)|tetragramem]].

Rękopis został odkryty w Fajum w 1939 roku. Od 1943 roku przechowywany jest w Kairze. W roku [[1944]] William Gillan Waddell opublikował fragment tego papirusu<ref>W. G. Waddell, "The Tetragrammaton in the LXX", ''Journal of Theological Studies'' (tom 45), str. 158-161</ref>.

W roku [[1948]] dwaj [[misjonarz]]e [[Świadkowie Jehowy|Świadków Jehowy]], absolwenci [[Biblijna Szkoła Strażnicy - Gilead|Szkoły Gilead]], Don Rendell i Bill Copson, uzyskali w Kairze zdjęcia 18osiemnastu jego fragmentów, a także zgodę na ich opublikowanie. Kopie te zostały opublikowane w 1950 roku w [[Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata|Chrześcijańskich Pismach Greckich w Przekładzie Nowego Świata]]. Opublikowane fragmenty posłużyły za podstawę do napisania pracy naukowej: Alberto Vaccari, ''Papiro Fouad, Inv. 266. Analisi critica dei Frammenti pubblicati in: "New World Translation of the Christian Greek Scriptures"'' w roku 1950<ref>{{cytuj książkę | url = https://sites.google.com/a/jw-archive.org/read-gods-word-daily/online-bible/apendix/1c | tytuł = Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata | opublikowany = The Holy Bible | strony = dodatek 1C „The Divine Name in Ancient Greek Versions” | język = en | isbn = }}</ref><ref>{{Cytuj książkę | autor = Joseph A. Fitzmyer | tytuł = A Wandering Armenian: Collected Aramaic Essays | url = http://books.google.pl/books?id=-wLWRz22vzUC&pg=PA137&lpg=PA137&dq=#v=onepage&q&f=false | wydawca = Wm. B. Eerdmans Publishing | miejsce = Grand Rapids | rok = 1979 | strony = 137 | isbn = 0-8028-4845-1}}</ref>.

W roku [[1971]] w Kairze opublikowano 117 fragmentów papirusu<ref>''Études de Papyrologie'' tom 9, Kair 1971, ss. 81-150, 227, 228</ref>. Zaki Aly i Ludwig Koenen opracowali albumowe wydanie ''Three Rolls of the Early Septuagint: Genesis and Deuteronomy'', gdzie ukazano wszystkie fragmenty papirusu<ref>''Papyrologische Texte und Abhandlungen'', tom 27, Bonn 1980</ref>.

Tekst pisany jest jedną kolumną na stronę, 33 linijeklinijki w kolumnie, uncjałą. Litery są pionowe i proste. Występuje ''iota adscriptum''<ref>{{cytuj książkę

Tekst rękopisu zasadniczo reprezentuje stary tekst grecki Deuteronomium. Pietersma oraz Hanhart sądzili, że tekst był poprawiany w stronę spółgłoskowego Tekstu Masoreckiego, czego dowodem jest Pwt 22,9 (zgodny z MT). Tym samym rękopis byłby świadkiem recenzji przedheksaplarnej<ref> Armin Lange, Matthias Weigold, József Zsengellér, Emanuel Tov, [http://books.google.pl/books?id=QgMHCXk_b-YC&pg=PA59&lpg=PA59&dq=Papyrus+Fouad+266&source=bl&ots=e62lbOCGtf&sig=1xIPPhMwRqdAJlXePmxsnLhf0Qc&hl=pl&ei=s1tsTcjMJ8SdOoeU3IAD&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=7&ved=0CEcQ6AEwBjgK#v=onepage&q=Papyrus%20Fouad%20266&f=false ''From Qumran to Aleppo: a discussion with Emanuel Tov about the textual history of Jewish scriptures in honor of his 65th birthday''] (Vandenhoeck & Ruprecht, 2009), p. 60.</ref><ref name = Peeters/>. To, czy rękopis jest rezultatem recenzji, czy nie, jest wciąż dyskutowane, a sprawa jest daleka od rozstrzygnięcia.