Wszechrosyjski Centralny Komitet Wykonawczy: Różnice pomiędzy wersjami

Wywodził się z Komitetu Wykonawczego ([[język rosyjski|ros.]] ''ispołkomu'') [[Piotrogrodzka Rada Delegatów Robotniczych i Żołnierskich|Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich]] sformowanego w marcu 1917, w czasie [[Rewolucja lutowa (Rosja)|rewolucji lutowej]]<ref>[[Richard Pipes]] ''Rewolucja Rosyjska'' Warszawa [[1994]]; Wyd. [[Wydawnictwo Naukowe PWN|PWN]]; ISBN 83-01-11521-1 s.232-236.</ref>. W kwietniu 1917 zwołana do [[Petersburg|Piotrogrodu]] Wszechrosyjska Narada Rad (11-16 kwietnia 1917) przyjęła uchwałę polecającą Komitetowi Wykonawczemu włączenie do swego składu przedstawicieli miast [[gubernia]]lnych i wojskowych jednostek frontowych. W ten sposób Rada Piotrogrodzka przekształciła się w Wszechrosyjską Radę Delegatów Robotniczych i Żołnierskich. Do Komitetu Wykonawczego Rady Piotrogrodzkiej [[kooptacja|dokooptowano]] 18 delegatów z innych części Rosji. Komitet Wykonawczy przyjął wówczas nazwę Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego (WCIK). Składał się wówczas z 72 członków, w tym 23 [[mienszewicy|mienszewików]], 22 [[eserowcy|eserowców]] i 12 [[bolszewicy|bolszewików]]<ref>[[Richard Pipes]] ''Rewolucja Rosyjska'' Warszawa [[1994]]; Wyd. [[Wydawnictwo Naukowe PWN|PWN]]; ISBN 83-01-11521-1 s.258</ref>. Narada Rad uchwaliła jednocześnie zwołanie Wszechrosyjskiego Zjazdu Rad i ordynację wyboru delegatów na zjazd.

 

 

Drugi powołano po [[rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]] i znajdował się pod kontrolą [[bolszewicy|bolszewików]] i lewicowych [[eserowcy|eserowców]]. Od [[10 lipca]] [[1918]] do WCIK wchodzili już tylko bolszewicy. Po utworzeniu ZSRR w [[1922]] stracił znaczną część władzy na rzecz [[Centralny Komitet Wykonawczy ZSRR|Centralnego Komitetu Wykonawczego ZSRR]]. W konstytucji [[Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka|RFSRR]] z 21 stycznia 1937 został zastąpiony przez [[Rada Najwyższa RFSRR|Radę Najwyższą RFSRR]].