Wojna castellammaryjska: Różnice pomiędzy wersjami

Maranzano przystąpił do objęcia przywództwa w mafii nowojorskiej. Mógł liczyć na poparcie ze strony trzech Josephów – [[Joseph Bonanno|Bonanny]], [[Joe Profaci|Profaciego]] i [[Joe Magliocco|Magliokki]]. Mógł też liczyć na [[Tommy Lucchese|Tommy’ego Lucchesego]], ale ten, jak się później okazało, pracował dla trzeciej strony – młodych miafiozówmafiozów. Sojusznikami Maranzany byli przede wszystkim imigranci z jego rodzinnego miasta [[Castellammare del Golfo]] (stąd nazwa wojny castellammaryjska].

Po śmierci Masserii stanowisko ''capo di tutti capi'' przywłaszczył sobie Salvatore Maranzano. Wraz z Lucianą ogłosili zawieszenie broni. Maranzano zdawał sobie sprawę, że Luciano współpracuje z Lanskym, co w niedalekiej przyszłości może zagrozić jego władzy i pozycji. Wiedział również, że wielu z młodych gangsterów jest bardziej oddanych Lucianie niż jemu. Nie czekając na rozwój sytuacji sam sporządził listę osób do wyeliminowania, na której widniały nazwiska: Luciano, Costello, Adonis, Genovese, Moretti, [[Dutch Schultz]] a nawet [[Al Capone]] z [[Chicago]]. W tym celu wynajął cyngla spoza organizacji – Irlandczyka [[Vincent Coll|Vincenta "Wściekłego Psa" Colla]], obiecując mu 2500025 000 [[dolar]]ów z góry i 2500025 000 po wykonaniu zadania. Coll w pierwszej kolejności miał wykonać wyrok na Lucianie i Genovesem. Maranzano zdawał sobie sprawę z trudności jakie sprawiało zabicie ich wszystkich i obawiał się otwartej wojny. Dlatego postanowił usunąć najbardziej niewygodnych.

Śmierć Salvatore'a Maranzany zakończyła wojnewojnę, jak również starą tradycjnątradycyjną sycylijską mafię w Ameryce, której miejsce zajęła nowa Mafia amerykańska w ramach [[Narodowy Syndykat|Syndykatu]].