Działo samobieżne: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
"znakomita większość" zmieniono na "znaczna część"
poprawa linków
Linia 4:
Wraz z wprowadzeniem na uzbrojenie [[czołg]]ów i wyposażeniem piechoty w [[transporter opancerzony]] pojawiła się konieczność dostosowania artylerii do zwiększonych szybkości przemieszczania się oraz możliwości pokonywania trudnego terenu, tak aby artyleria mogła wspierać tak mobilne wojsko.
 
Najprostszą koncepcją było osadzenie typowego wyposażenia artyleryjskiego na podwoziu, najczęściej [[napędGąsienicowy gąsienicowyukład bieżny|gąsienicowym]] lub kołowym czasami [[Półgąsienicowy układ jezdny|półgąsienicowym]]. Opancerzenie chroniło przed odłamkami pocisków artyleryjskich, bomb lotniczych jak też ostrzałem ręcznej broni piechoty.
 
Głównym uzbrojeniem działa samobieżnego mogła być zarówno [[armata]] jak i [[haubica]], czasami nawet [[moździerz]]. Znaczna część dział samobieżnych nie posiadała obrotowej wieży i zmiana kierunku prowadzenia ognia wymagała przestawiania całego działa.
Linia 18:
Różnica między działem samobieżnym, działem pancernym a niszczycielem czołgów bywa często umowna, gdyż decydują tu nie cechy konstrukcyjne, a sposób użycia.
 
Ważną odmianą działa samobieżnego jest [[Samobieżny zestaw przeciwlotniczy|samobieżne działo przeciwlotnicze]]. Przeznaczone do osłony przeciwlotniczej własnych jednostek. Ze względu na specyfikę obrony przeciwlotniczej miało obrotowo osadzone działka.
 
== Zobacz też ==