Wikipedia

Karabin maszynowy SG-43: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
ZéroBot (dyskusja | edycje)
283 714 edycji
m r2.7.1) (robot dodaje pt:SG-43 Goryunov
źródła/przypisy
Linia 7:
rodzaj = [[ciężki karabin maszynowy]]|<!-- np. rewolwer/pistolet/karabin -->
obsługa = 2|<!-- tylko bronie zespołowe -->
prototypy = [[1941]]-[[1943]]|<!-- lata w których trwały prace projektowe -->
produkcja_seryjna = [[1943]]-[[1968]]|<!-- lata produkcji -->
wyprodukowano = |<!-- liczba wyprodukowanych egzemplarzy -->
kaliber = 7,62 mm|
Linia 14:
magazynek = |<!-- rodzaj i pojemność magazynka -->
taśma = metalowa - 50 naboi<br />parciana - 250 naboi|<!-- rodzaj i pojemność taśmy -->
długość = 1150 mm{{r|broń}}|<!-- jeśli znana -->
wysokość = |<!-- jeśli znana -->
szerokość = |<!-- jeśli znana -->
długość_lufy = 824 mm{{r|broń}}|
dł_linii_cel = |<!-- tylko bronie bez celowników optycznych -->
masabroń = 40,4 kg (na podstawie){{r|broń}}|<!-- masa broni -->
masa_kb_właściwego = 13,8 kg|<!-- tylko ckm, wkm, ukm i broń pokładowa -->
masa_podstawy = |<!-- tylko ckm, wkm, ukm -->
masa_lufy = |<!-- jeśli znana -->
masa_wyp_dod = |<!-- masa wyposażenia dodatkowego -->
Vo = 800 m/s{{r|broń}}|
Eo = |
szybk_teoret = 600-700 strz./min{{r|broń}}|<!-- tylko bronie samoczynne -->
szybk_prakt = 300-350 strz./min.{{r|broń}}|<!-- jeśli znana -->
zasięg_max = 3500 m|
zasięg_skuteczny = 12001000 m{{r|broń}}|
przeb_panc = |<!-- tylko bronie przeciwpancerne -->
siła_spustu = |
Linia 37:
 
=== Historia konstrukcji ===
W okresie międzywojennym podstawowym [[ciężki karabin maszynowy|ckm-em]] [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] był ckm [[Karabin maszynowy Maxim wz. 1910|Maxim wz.1910]], z lufą chłodzoną wodą. Była to jedna z wielu odmian karabinu maszynowego skonstruowanego przez [[Hiram Stevens Maxim|Hirama Maxima]]. Cechą charakterystyczną wersji rosyjskiej była skonstruowana przez A.A. Sokołowa podstawa kołowa o masie 46 kg. Powodowało to, że kompletny ckm (bez amunicji) ważył prawie 66 kg. Tak duża waga karabinu powodowała znaczne problemy podczas transportu i walki, dlatego w [[1928]] roku zapadła decyzja o rozpoczęciu prac nad nowym ckm-em.
 
Według założeń, nowa broń miała być chłodzona powietrzem, a jej całkowita masa nie powinna przekraczać 30 kg. Do produkcji skierowano ckm skonstruowany przez [[Wasilij Diegtiariow|Wasilija Diegtiariowa]], ale jej rozpoczęcie opóźniało się. Karabin Diegtiariowa okazał się niedopracowany i mimo wielu poprawek często zawodził podczas prób. We wrześniu [[1939]] roku został jednak przyjęty na uzbrojenie jako [[karabin maszynowy DS-39|DS-39]]. Eksploatacja pierwszych egzemplarzy broni w jednostkach wykazała dalsze liczne wady ckm-u. Podczas strzelania często dochodziło do rozerwania [[łuska (nabój)|łuski]], dosyłane naboje rozcalały się, mała była niezawodność w niskich temperaturach. Dlatego po [[operacjaAtak BarbarossaNiemiec na ZSRR|ataku niemieckim]] w czerwcu [[1941]] produkcję DS-39 wstrzymano, a do produkcji powrócił Maxim wz. 1910.
 
Maxim wz. 1910 był konstrukcją opracowaną u schyłku [[XIX wiek|XIX]] wieku, skomplikowaną, czaso- i materiałochłonną w produkcji. Dlatego nie zaprzestano prac nad nowym ckm-ememem. Diegtiariow starał się dopracować swojego DS, ale miał już konkurencję w postaci [[Piotr Goriunow|Piotra M. Goriunowa]] i jego wyprodukowanego już w małej serii na przełomie 1941/42 roku nowego ckm-u.
 
To właśnie pomiędzy ckm-amimi Diegtiariowa i Goriunowa toczyła się walka w trakcie konkursu ogłoszonego w [[1942]] roku. Faworytem nadal był Diegtiariow - ulubieniec [[Józef Stalin|Stalina]], który bardzo go cenił za skonstruowanie [[Ręczny karabin maszynowy|ręcznego karabinu maszynowego]] [[Karabin maszynowy DP|DP]]. Według niektórych historyków, Stalin w kwietniu [[1943]] podjął nawet decyzję o ponownym przyjęciu do uzbrojenia ckm DS. Przyczyny zmiany decyzji nie są znane, podobno sam Diegtiariow przekonał Stalina, że do uzbrojenia powinna wejść konstrukcja, która okaże się lepsza w trakcie prób.
 
Próby, które odbyły się wiosną [[1943]] bezapelacyjnie wygrał ckm Goriunowa. Oba ckmyckm-y miały podobną szybkostrzelność i własności balistyczne, ale konstrukcja Goriunowa i Woronkowa<ref name="broń">Andrzej Ciepliński; Ryszard Woźniak '' Encyklopedia współczesnej broni palnej'' s. 201</ref> była prostsza, łatwiejsza w produkcji i trwalsza. W maju 1943 roku został przyjęty do uzbrojenia jako ''SG-43''{{r|broń}}.
 
Po rozpoczęciu produkcji seryjnej ciężkie karabiny maszynowe ''SG-43'' zaczęto najpierw wprowadzać do jednostek gwardyjskich [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], a następnie innych innych jednostek w tym także [[Ludowe Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]]{{r|broń}}.
 
Po wojnie, w wyniku doświadczeń wojennych ckm zmodernizowano. Powstał w ten sposób ckm '''SGM'''{{r|broń}}. Stał się on podstawą do opracowania [[czołgowy karabin maszynowy|czołgowego karabinu maszynowego]] ''SGMT'' oraz karabinu maszynowego dla [[transporter opancerzony|transporterów opancerzonych]] ''SGMB''. Produkcję ckmu Goriunowa zakończono w [[1961]] roku po rozpoczęciu produkcji [[Uniwersalny karabin maszynowy|uniwersalnego karabinu maszynowego]] [[Karabin maszynowy PK/PKS|PK/PKS]].
 
W [[Polska|Polsce]] w latach [[1952]]-[[1956]] produkowano ckm ''SG-43'', a w latach [[1957]]-[[1968]] czołgowy karabin maszynowy ''SGMT''. W [[1970]] roku polscy specjaliści brali udział w uruchomieniu produkcji licencyjnej ''SGM'' w [[Egipt|Egipcie]].
 
=== Wersje ===
Linia 62:
[[Ciężki karabin maszynowy]] ''SG-43'' był zespołową [[broń samoczynna|bronią samoczynną]]. Zasada działania oparta o odprowadzanie gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. [[ryglowanie zamka|Ryglowanie]] przez przekoszenie [[zamek (broń)|zamka]] w prawo. [[Mechanizm spustowy]] umożliwiał tylko ogień ciągły. Zasilanie taśmowe (taśma ciągła). Broń strzela wyłącznie ogniem ciągłym z zamka otwartego. Rękojeść napinania pod tylcami. ''SG-43'' posiada [[Lufa|lufę]] szybkowymienną zakończoną [[Tłumik płomieni|stożkowym tłumikiem płomienia]]. Przyrządy celownicze składają się z muszki stałej i nastawnego celownika ramkowego o nastawach 100 - 2300 m. Istnieje możliwość stosowania aktywnego celownika [[noktowizor|noktowizyjnego]] PPN-2 (podstawa z lewej strony komory zamkowej). Podstawa kołowa konstrukcji [[Wasilij Diegtiariow|Diegtariowa]] z tarczą ochronną. Istnieje możliwość zamocowania na podstawie reflektora podczerwieni celownika noktowizyjnego PPN-2 (w przypadku podstawy pozbawionej tarczy ochronnej reflektor mocowano bezpośrednio na celowniku). Podstawa daje również możliwość prowadzenia ognia przeciwlotniczego (podstawa jest wtedy oparta na kołach i ostrodze tarczy ochronnej, a karabin zamocowany na końcu ogona podstawy)
 
{{przypisy}}
 
== Bibliografia ==
*{{cytuj książkę|nazwisko=Ciepliński|imię=Andrzej|nazwisko2=Woźniak|imię2=Ryszard|tytuł=Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku)|rok=1994 |wydawca= Wydawnictwo WiS|miejsce=Warszawa |isbn = 83-86028-01-7}}
{{Radziecka broń strzelecka 2WŚ}}
 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Karabin_maszynowy_SG-43”