W 732 roku Abd ar-RahmanaRahman wyruszył na czele nowej wyprawy na północ. Liczebność jego wojsk nie jest dokładnie znana, być może sięgała nawet około 50 000 ludzi<ref name=autonazwa2>E. R. Dupuy, T. N. Dupuy, op. cit., s. 189.</ref>. W ich skład wchodziła prawie wyłącznie lekka konnica, złożona z [[Berberowie|Berberów]] i [[Maurowie|Maurów]], dowodzona przez Arabów. Siły te obeszły zachodni kraniec Pirenejów gdzieś w okolicach [[Irun]] i weszły do Akwitanii. Pod [[Bordeaux]] odepchnęły oddziały Odona. Miasto zostało zaraz potem zdobyte i złupione. Odo natomiast wycofał się dalej na północ i połączył swe siły z wojskami Karola Młota, który na wieść o arabskim najeździe zaprzestał działań wojennych nad górnym [[Dunaj]]em i jak najszybciej pomaszerował przeciw Arabom. Tymczasem Abd ar-Rahman, łupiąc i niszcząc kraj, dotarł do [[Poitiers]]. Oblężenie tego miasta na krótko zatrzymało jego wojska, więc wódz arabski podzielił armię – część pozostawił pod Poitiers, by kontynuowała oblężenie, a sam z resztą ruszył nad [[Loara|Loarę]]. Ostatecznie zbliżył się do [[Tours]] i zaczął przygotowywać się do zaatakowania miasta. Jednak na wieść o zbliżaniu się armii frankijskiej (która groziła Arabom odcięciem od południa), rozpoczął odwrót. Przodem wysłał obciążone łupami [[tabor wojskowy|tabory]], osłaniając je resztą swoich wojsk. Kontakt bojowy obie armie nawiązały na początku października, na południe od Tours. Arabska osłona taborów staczała częste potyczki z konnicą napierających Franków. Silny nacisk oddziałów Karola zmusił Abd ar-Rahmana do wycofania się w stronę Poitiers. Wódz arabski postanowił przyjąć otwartą bitwę<ref name=autonazwa2 />.
