Sala Kolumnowa w Sejmie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
→Wystrój: drobne redakcyjne |
||
Linia 12:
Sala zawdzięcza swą nazwę symetrycznie rozstawionym [[kolumna (architektura)|kolumnom]] wspierającym sufit (w dwóch rzędach po 10) ustawionych na pasach z szarego marmuru śląskiego. [[Marmur]]ową posadzkę zdobią trzy kolorowe [[rozeta (architektura)|rozety]] z wielobarwnych marmurów (m.in. [[Marmur karraryjski|kararyjskiego]], czarnego [[Wapień dębnicki|dębnickiego]], czerwonego węgierskiego i [[Zielona Marianna|Zielonej Marianny]]) i dolnośląskiego złocistego [[Chalcedon (minerał)|chalcedonu]]. Komponują się z nimi koliste [[stiuk]]owe dekoracje na suficie z motywem liścia laurowego. Jest to najbogatsza dekoracja stiukowa we wnętrzach sejmowych<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Czapelski | imię = Marek | tytuł = Gmachy Sejmu i Senatu | wydawca = Wydawnictwo Sejmowe | miejsce = Warszawa | data = 2010 | strony = 95 | isbn = 978-83-7666-062-2}}</ref>.
Efektownymi elementami wnętrza są wielkie [[Faza krystaliczna|kryształowe]] [[kandelabr]]y, wykonane według projektu [[Tadeusz Gronowski|Tadeusza Gronowskiego]]. Oprócz funkcji dekoracyjnej miały one także spełniać funkcję praktyczną - doświetlać salę, której okna wychodzą na północ
W porównaniu z Holem Głównym Sala Kolumnowa jest stosunkowo niska. Powodem była chęć właściwego wyeksponowania przez architekta powojennej rozbudowy kompleksu sejmowego [[Bohdan Pniewski|Bohdana Pniewskiego]] ogromnego plafonu, który miał znaleźć się na suficie. Ten projekt nie został jednak nigdy zrealizowany<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Czapelski | imię = Marek | tytuł = Bohdan Pniewski - warszawski architekt XX wieku | wydawca = Wydawnictwa Uniwersystetu Warszawskiego | miejsce = Warszawa | data = 2008 | strony = 236 | isbn = 978-83-235-0450-4}}</ref>.
| |||