Kołbacz: Różnice pomiędzy wersjami

Najstarsze ślady osadnictwa [[Słowianie|Słowian]] na terenach obecnego Kołbacza datuje się na VII w. naszej ery. W średniowieczu istniał tutaj (około 1,5 km na południowy wschód od obecnej wsi) [[gród]] książęcy. Jest to jedna z możliwych lokalizacji pierwotnej siedziby [[Pomorze|pomorskiego]] książęcego rodu [[Gryfici|Gryfitów]]. W XII w. ziemie te należały do Warcisława II Świętoborzyca, [[kasztelan]]a szczecińskiego, który w 1173 sprowadził w okolice grodu [[cystersi|cystersów]] z [[Dania|duńskiego]] klasztoru w [[Opactwo Esrum|Esrum]]. W kolejnych latach panowania zakonników na tych terenach sukcesywnie powiększały się ich dobra. Kołbacz był jednym z najważniejszych ośrodków politycznych księstwa [[Pomorze|pomorskiego]], do którego często zjeżdżali książęta szczecińscy. W kościele klasztornym zostało pochowanych wielu członków rodów [[Świętoborzyce|Świętoborzyców]] i [[Gryfici|Gryfitów]], niestety nie zachował się żaden nagrobek. Po [[reformacja|reformacji]] w [[1535]] [[klasztor]] został zlikwidowany, a jego dobra stały się domeną książąt. W 1662 ostatecznie zakończył się okres świetności Kołbacza. Stało się tak w wyniku ogromnego pożaru. Miejscowość nie odzyskała dawnego blasku.

 

{{Galeria