Lee Hyung-taik: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat.
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Bot poprawia pisownię ATP World Tour; zmiany kosmetyczne
Linia 44:
{{Medalista infobox/wiersz|2|[[Letnia Uniwersjada 1995|Fukuoka 1995]]|gra pojedyncza}}
}}
'''Lee Hyung-Taik''', [[Język koreański|kor.]] 이형택 (ur. 3 stycznia 1976 w [[Hoingsung]]), [[tenis]]ista [[Korea Południowa|koreański]], zwycięzca turniejów [[Association of Tennis Professionals|ATP World Tour]] w singlu i deblu, reprezentant w [[Puchar Davisa|Pucharze Davisa]].
 
Karierę tenisową Koreańczyk rozpoczął w roku 1995. Pierwsze większe sukcesy zaczął odnosić w roku 1999, kiedy to wygrał turniej z serii [[ATP Challenger Tour|Challenger]] w [[Jokohama|Jokohamie]]. W 2000 zdobył dwa tytuły challengerowe, w [[Bronx]] i [[Seul]]u. Osiągnął również IV rundę [[US Open 2000|US Open]], ulegając w niej [[Pete Sampras|Pete'owi Samprasowi]]. W sezonie 2001 powtórzył sukces sprzed roku wygrywając challenger w Seulu oraz awansował do finału zawodów ATP World Tour w [[US Men's Clay Court Championships|Houston]], przegrywając w meczu o tytuł z [[Andy Roddick|Andym Roddickiem]]. W 2002 wygrał ponownie turniej w Jokohamie.
 
Na początku roku 2003 zdobył swój pierwszy w karierze tytuł w rozgrywkach rangi ATP World Tour w [[Sydney International|Sydney]], pokonawszy w finale [[Juan Carlos Ferrero|Juana Carlosa Ferrero]]. Zwyciężył także w turnieju gry podwójnej w [[SAP Open|San José]] (w parze z [[Władimir Wołczkow|Władimirem Wołczkowem]]). Ponadto wygrał challenger w Seulu.
 
W roku 2004 jako szczęśliwy przegrany zagrał w turnieju głównym [[French Open 2004|Rolanda Garrosa]] i pokonując [[Robin Söderling|Robina Söderlinga]] oraz [[Oliver Patience|Olivera Patience'a]] osiągnął III rundę, w której uległ [[Feliciano López]]owi. Osiągnął także półfinał na trawiastych kortach w [[AEGON Championships|londyńskim Queen's]], po drodze pokonując m. in. rozstawionych [[Robby Ginepri|Robby'ego Ginepri'ego]] i [[Sjeng Schalken|Sjenga Schalkena]], by w końcu ulec [[Sébastien Grosjean|Sébastienowi Grosjeanowi]]. Tegoż samego roku obronił tytuł challengerowy wywalczony przed rokiem w Seulu.
 
W 2005 ponownie wygrał zawody w stolicy Korei, a w 2006 oprócz triumfu w Seulu zwyciężył w dwóch innych challengerach, w [[Pusan]] i [[Lexington (Kentucky)|Lexington]]. Sezon 2007 Lee zakończył z jednym półfinałem zawodów ATP World Tour, podczas turnieju w [[Countrywide Classic 2007|Los Angeles]]. Ponadto był uczestnikiem ćwierćfinałów imprez w [[Indianapolis Tennis Championships 2007|Indianapolis]] i [[Legg Mason Tennis Classic 2007|Waszyngtonie]]. Doszedł również do IV rundy [[US Open 2007|US Open]], pokonując w poszczególnych rundach [[Dominik Hrbatý|Dominika Hrbatego]], [[Guillermo Cañas]]a i [[Andy Murray|Andy'ego Murraya]], przegrywając ostatecznie z [[Nikołaj Dawydienko|Nikołajem Dawydienką]].
 
W sezonie 2008 doszedł w marcu do IV rundy turnieju w [[Pacific Life Open 2008 - mężczyźni|Indian Wells]], po drodze wygrywając z ówczesnym nr 5. światowego rankingu, [[David Ferrer|Davidem Ferrerem]]. W kwietniu doszedł do ćwierćfinału rozgrywek na nawierzchni ziemnej w [[BMW Open 2008|Monachium]] (porażka z [[Simone Bolelli|Simonem Bolellim]]), a w październiku i listopadzie wygrał challengery w Seulu i Jokohamie.