Antoni Amilkar Kosiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 27:
Dowiedziawszy się o wysłaniu Legionów Polskich na [[Haiti (wyspa)|San Domingo]], zbuntował się przeciwko [[Napoleon Bonaparte|Napoleonowi]] i złożył za pośrednictwem księcia [[Adam Jerzy Czartoryski|Adama Czartoryskiego]] propozycję służby carowi [[Aleksander I Romanow|Aleksandrowi I]], co jednak nie doszło do skutku. Straciwszy nadzieje, że dalsza służba legionów pomoże sprawie polskiej w 1803 r. podał się do dymisji w stopniu generała brygady i powrócił do kraju.
W 1806 r. powrócił do służby u boku Dąbrowskiego<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Morawski| imię =Ryszard| tytuł =Wojsko Księstwa Warszawskiego. Generalicja i sztaby|strony =15}}</ref>, organizował powstanie w departamencie bydgoskim i kwidzyńskim. W 1807 r. na czele pierwszych sformowanych oddziałów wojska polskiego walczył z Prusakami, uczestniczył w ofensywie na Gdańsk i zdobyciu Tczewa. Zastąpił rannego Dąbrowskiego i poprowadził jego dywizje na Gdańsk, brał także udział w oblężeniu miasta. Jeszcze w tym samym roku został odznaczony za [[powstanie wielkopolskie 1806 roku|kampanię]] Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari. Podczas kampanii w 1809 r. zajmował stanowisko gubernatora Warszawy, następnie dowódcy oddziałów polskich, z którymi brał udział w bitwach pod Szczekocinami i Żarnowcem. Od 1811 r. był [[generał]]em dywizji. W 1812 roku przystąpił do [[Konfederacja Generalna Królestwa Polskiego|Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego]]. <ref>Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 5, s. 39.</ref>W 1812 roku został mianowany komendantem departamentów lubelskiego oraz siedleckiego i organizował obronę na linii Bugu. W tym samym roku został odznaczony [[Order Virtuti Militari|Krzyżem Komandorskim Virtuti Militari]], po czym złożył dymisję.
Po tym jak kampania się zakończyła i Księstwo Warszawskie zostało zajęte dostał propozycję przejścia na służbę pruską i organizowania polskiej obrony krajowej w [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkim Księstwie Poznańskim]]. Propozycję przyjął, jednak gdy przekonał się o dwulicowości poczynań pruskich natychmiast złożył dymisję. Zmarł w 1823 r. w [[Targowa Górka|Targowej Górce]].
Linia 40:
== Zobacz też ==
* [[Kosiński Baron (
{{Przypisy}}
| |||