Lubart: Różnice pomiędzy wersjami

Jego matką była [[Jewna]] (zm. 1344) i po niej został księciem połockim{{fakt|data=2010-09}}. Na chrzcie w obrządku prawosławnym otrzymał imię Dymitr. Gdy [[7 kwietnia]] [[1340]] [[bojarzy]] otruli księcia halicko-wołyńskiego [[Bolesław Jerzy II|Bolesława II Jerzego Trojdenowicza]], Lubart rościł pretensje do zwolnionego tronu księstwa, bowiem ze względu na (hipotetyczne) małżeństwo z córką [[Księstwo Włodzimierskie|księcia włodzimierskiego]] [[Andrzej II Halicki|Andrzeja II]], uważał siebie za jedynego spadkobiercę wymarłej linii książąt halickich. Ponadto siostra Lubarta Eufemia była żoną Bolesława Jerzego II. Do zbrojnego sporu o [[Księstwo Halicko-Włodzimierskie]] zapewne by nie doszło, gdyby nie śmierć ([[26 maja]] [[1339]]) siostry Lubarta - polskiej królowej [[Aldona Anna Giedyminówna|Aldony Anny]], żony króla [[Kazimierz Wielki|Kazimierza III Wielkiego]], która była głównym łącznikiem pomiędzy Polską a Litwą. Na zaostrzenie konfliktu wpłynęła również śmierć ojca Lubarta [[Giedymin]]a w [[1341]], utrzymującego poprawne stosunki z Polską.

 

 

Po śmierci Giedymina, państwo litewskie uległo podziałowi między jego synów : [[Monwid]]a, [[Kiejstut (wielki książę litewski)|Kiejstuta]], [[Olgierd Giedyminowicz|Olgierda]], [[Narymunt]]a, [[Koriat]]a, [[Jawnuta|Jawnutę]] i Lubarta. Mimo, że Giedymin wyznaczył Jawnutę jako władcę [[Wilno|Wilna]] i swego następcę, Lubart z pozostałymi braćmi wspierał Olgierda w walce o władzę w Wilnie.