Nieśmiertelni (taoizm): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m r2.5.4) (Robot dodał ru:Бессмертие (даосизм) |
m int. |
||
Linia 21:
Jako źródła eliksiru wymieniano specjalne drzewa, brzoskwinie (zwłaszcza te rosnące w ogrodzie Xiwangmu; do dziś brzoskwinia w Chinach jest symbolem nieśmiertelności), zioła, wodę ze specjalnych źródeł itp. Starożytny traktat geograficzny ''[[Księga gór i mórz]]'' mówi o drzewie nieśmiertelności i przynoszącym wieczną młodość źródle ''chi'' (czyli czerwonym, cynobrowym)<ref name="handbook" />. Niestety eliksiry sporządzane na bazie [[Cynober (minerał)|cynobru]] (siarczku rtęci), który w rodzimej postaci zawiera wolną [[rtęć]], skracały raczej niż przedłużały życie zażywającym. Choć ostatecznie nieudane, poszukiwania alchemików taoistycznych znacznie przyczyniły się do rozwoju chińskiej [[farmakopea|farmakopei]], a w połączeniu z innymi praktykami – całości [[Medycyna chińska|chińskiej medycyny tradycyjnej]].
Wielu cesarzy podejmowało wysiłki, by zdobyć eliksir nieśmiertelności, np. [[Qin Shi Huang]] zorganizował wyprawy poszukujące położonych rzekomo na wschodnim oceanie Wysp Nieśmiertelnych, by od żyjących tam istot uzyskać eliksir. Późniejsi władcy, np. [[Han Wudi]], zatrudniali taoistycznych alchemików i magów. Jedna opowieść mówi o dworzaninie, który połknął przeznaczony dla cesarza eliksir, a gdy rozwścieczony władca nakazał go stracić, uratował głowę, twierdząc, że jeśli lek był fałszywy, jego połknięcie i tak nie miało znaczenia, a jeśli prawdziwy, to rozkaz będzie niewykonalny<ref name="lewis">{{cytuj książkę|nazwisko=Morton|imię=W. Scott|tytuł=Chiny: historia i kultura|wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego|miejsce=Kraków|data=2007|seria=Ex Oriente|isbn=978-83-233-2329-7|nazwisko2=Lewis|imię2=Charlton M.|strony=62}}</ref>.
Do najbardziej znanych nieśmiertelnych należy grupa [[Ośmiu Nieśmiertelnych]].
| |||