Mylène Farmer: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
redakcyjne
redakcyjne
Linia 27:
 
== Biografia ==
Jej rodzice, [[Francuzi]], osiedlili się w Kanadzie na przedmieściach [[Montreal]]u. Jednak, a gdy Mylène miała osiem lat, rodzina zamieszkała ponownie we [[Francja|Francji]]. Farmer- najpierw mieszkała w [[Ville-d'Avray]], a następnie w [[Chaville]]. Obecnie Mylène Farmer dzieli swój czas między [[Paryż]]em a [[Los Angeles]].
 
Piosenki, które śpiewa, to [[muzyka pop|pop]], czasem połączony z elementami [[rock]]a. Jej twórczość mieści się w tradycji klasycznej piosenki francuskiej, tzw. ''Variété Française''. Jest twórczynią (wraz ze swoimi współpracownikami) znanych przebojów, np. "Désenchantée", które później były śpiewane z sukcesem przez inne wykonawczynie.
 
Śpiewa charakterystycznie wysokim, zmysłowym głosem, z półszeptami włącznie. Podobno nie korzysta z [[playback]]u podczas koncertów, choć zdarza się jej to w występach dla telewizji. Ma w swoim repertuarze rytmy dyskotekowe, np. "Sans contrefaçon", jak i nastrojowe melodie, np. "Ainsi soit je...". Sama pisze teksty do nich teksty, surrealistyczne skojarzenia dotyczące głównie miłości i śmierci.a Sporadyczniesporadycznie także komponuje.
 
Kompozytorem większości jej piosenek jest [[Laurent Boutonnat]]. On też odkrył ją i wylansował, oraz wyreżyserował większość jej [[teledysk]]ów. Przez wiele lat był jej towarzyszem życia.
 
Teledyski Mylène Farmer wychodzą poza "gatunek". Czasami bywają kontrowersyjne. Częstotoczęsto kilkunastominutowekilkunastominutowymi filmyfilmami o wieloznacznej fabule, perfekcyjnie wyreżyserowane. Są wśród nich barwne kostiumowe opowieści z czasów [[Ludwik XV|Ludwika XV]], libertyńskie i antywojenne, np. "Libertine" lub "Pourvu Qu'elles Soient Douces"; parafrazy znanych utworów literackich, np. ''[[Pinokio|Pinokia]]'' w przypadku "Sans contrefaçon" czy ''[[Królewna Śnieżka|Królewny Śnieżki]]'' w przypadku utworu "Tristana"; manifesty dotyczące odwiecznej walki płci, np. alegoria [[sparing]]u bokserskiego w "Je t'aime mélancolie" lub [[korrida|korridy]] w "Sans logique"; nawiązania do twórców i dzieł XX wieku, np. do [[George Orwell|George'a Orwella]] w "Désenchantée" czy [[Krzysztof Kieślowski|Krzysztofa Kieślowskiego]] w przypadku utworu "California"; skecze niczym z [[Monty Python]]a, np. "Que mon cœur lâche"; nastrojowe obrazy, np. wśród płomieni w "Souviens-toi du jour..."; jest też obraz podsumowujący, "A quoi je sers", w którym bohaterka płynie łodzią na drugi brzeg rzeki, spotykając tam postacie ze swoich wcześniejszych teledysków: przewoźnik okazuje się być [[Charon (mitologia)|Charonem]]. Również w teledysku "Pardonne-moi" w reżyserii Laurenta Boutonnata można zauważyć elementy odnoszące się do jej poprzednich wideoklipów.
 
Dużo jest w jej teledyskach symboliki, w tym religijnej, i jest w nich dużo okrucieństwa, często szokującego, i sporo nagości, jak i wiele odniesień do tradycji europejskiego kina, od [[Ingmar Bergman|Ingmara Bergmana]] począwszy, na [[Federico Fellini]]m skończywszy. O ile większośćWiększość z nich reżyserował Laurent Boutonnat, coale niektóre wyszły spod kamer m.in. [[Luc Besson|Luca Bessona]], np. "Que mon cœur lâche", lub [[Abel Ferrara|Abla Ferrary]], np. "California". Większość teledysków Mylène Farmer, wydano na trzech płytach [[DVD]], "Music Videos I", "Music Videos II & III" i "Music Videos IV". Rysunkowy teledysk "C'est une belle journée" powstał na podstawie szkiców wykonanych przez samą artystkę.
 
Mylène Farmer i Laurent Boutonnat zrealizowali pełnometrażowy fabularny film ''Giorgino'', jednak był on porażką zarówno w opinii krytyków jak i pod względem komercyjnym. Film był utrzymany w mrocznej tonacji, bez żywej akcji, co w połączeniu z jego długością, 3 godziny, spowodowało, że nie był dziełem łatwym w odbiorze. Przy budżecie 80 milionów franków film obejrzało zaledwie 60000 widzów. Mylène Farmer zagrała w ''Giorgino'' rolę drugoplanową. Jej poźniejszą przygodą z kinem był dubbing frankofońskiej wersji autorskiej trylogii [[Luc Besson|Luca Bessona]] o ''[[Artur i Minimki|Arturze i Minimkach]]'' (podkładała głos księżniczki Selenii – którą w autorskiej wersji anglojęzycznej dubbingowała [[Madonna (piosenkarka)|Madonna]]).