Szkolnictwo ewangelickie w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat.
Linia 3:
Aż do [[II wojna światowa|II wojny światowej]] szkoły ewangelickie powszechnie funkcjonowały na ziemiach polskich. Przykładem są warszawskie gimnazja ewangelickie: męskie im. Mikołaja Reja i żeńskie im. Anny Wazówny, które stały się wręcz wizytówką polskiego ewangelicyzmu. Było to szkoły utrzymywane przez poszczególne parafie ewangelickie, przy wsparciu finansowym państwa.
 
Po ostatniej wojnie, gdy państwo przejęło oświatę, prowadzenie szkół ewangelickich przestało być możliwe. Możliwości takie zaistniały ponownie po [[1989]] r., ale do stanu przedwojennego nie dało się powrócić, gdyż parafiom ewangelickim zabrano po [[1945]] r. nie tylko szkoły,a leale i inne nieruchomości, które stanowiły źródło utrzymania tych szkół, jak i licznych zakładów charytatywnych. Zwrot mienia kościelnego przewidziany ustawami kościelnymi z [[1994]] r., dotyczył tylko niewielkiej części dawnego mienia parafialnego, i trwał długo.
 
== Współczesność ==