Prawo stałości składu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa |
m Wycofano edycje użytkownika 77.255.28.44 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Addbot. |
||
Linia 4:
Zostało po raz pierwszy sformułowane w [[1799]] roku przez [[Joseph Proust|Josepha Louisa Prousta]]. Doświadczalnie potwierdził je belgijski chemik [[Jean Stas]]. Jest jednym z odkryć w dziedzinie chemii prowadzących do powstania [[Teoria atomistyczna Daltona|teorii atomistycznej budowy materii]].
Związki spełniające prawo stałości składu nazywamy również [[daltonidy|daltonidami]]. Istnieje jednak grupa związków chemicznych, które nie zachowują stałego składu ilościowego. Są to [[związek niestechiometryczny|związki niestechiometryczne]], zwyczajowo nazywane [[bertolidy|bertolidami]] (od nazwiska [[Claude Louis Berthollet|C. L. Bertholleta]], kwestionującego poprawność prawa stałości składu). Przykładem bertolidu jest [[tlenek żelaza(II)]] (tlenek żelazawy). Jego wzór [[stechiometria|stechiometryczny]] to FeO, jednak z powodu [[defekty sieci krystalicznej|defektów sieci krystalicznej]] rzeczywisty stosunek atomów odpowiada zazwyczaj wzorowi Fe<sub>0,95</sub>O.
[[Kategoria:Podstawowe prawa chemiczne]]
| |||