Szkoła naddunajska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dr.
dr.
Linia 3:
'''Szkoła naddunajska''', '''szkoła dunajska''' lub '''styl dunajski''' ([[język niemiecki|niem.]] ''Donauschule'', ''Donaustil'') - pod tym pojęciem rozumie się grupę [[malarstwo|malarzy]] działających około 1500-1530/40 na terenach południowych krajów historycznej [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|Rzeszy]] (głównie [[Bawaria]], [[Austria]]) położonych w dolinie [[Dunaj]]u. Wytworzyli charakterystyczny styl łączący tradycje malarstwa schyłkowego [[gotyk]]u z wczesnym i dojrzałym [[renesans]]em. Zasadniczą cechą jest położenie nacisku na [[natura|naturę]], [[przyroda|przyrodę]] i [[krajobraz]], które w przedstawieniach figuralnych nie stanowią jak dotąd podrzędny, lecz równorzędny, a nawet nadrzędny element kompozycji malarskiej. Oprócz malarstwa tablicowego i sztalugowego, cechy te preferowano także w rysunku i grafice.
 
Szkołę naddunajską reprezentują m.in. [[Albrecht Altdorfer]] (warsztat w [[Ratyzbona|Ratyzbonie]]), [[Lucas Cranach Starszy]] (okres [[wiedeń]]ski), [[Wolf Huber]] (tworzący w [[Pasawa|Pasawie]]), [[Jörg Breu Starszy]] (działający w [[Krems]]). Ważnymi ośrodkami sprzyjającymi rozwojowi szkoły naddunajskiej były także klasztory, głównie w [[Zwettl]], [[Klasztor Sankt Florian|Sankt Florian]], [[Opactwo Benedyktynów w Melku|Melk]]u czy [[Opactwo w KlosterneuburgKlosterneuburgu|Klosterneuburg]]u.
 
Malarstwo szkoły naddunajskiej charakteryzuje się przede wszystkim wnikliwą obserwacją natury oraz traktowaniem człowieka jako integralnej części przyrody. Krajobraz charakteryzuje się nowożytnym zmysłem obserwacji, wyczuciem [[perspektywa|perspektywy]], światła i przestrzeni oraz swoistą ekspresją i nastrojem. Pejzaż jest najczęściej fikcyjny, jednakże jego składniki są efektem wnikliwej obserwacji natury oraz studyjnych szkiców, rysunków poszczególnych detali.