Ibn Mukla: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków do przek., WP:SK, -wybitny |
|||
Linia 1:
[[Plik:Papyrus9-10jhdtaegypten.jpg|thumb|400px|Papirus egipski z czasów Ibn Mukli sporządzony w piśmie "naschi"]]
'''Ali Ibn Mukla''' ([[885]]-[[940]])
== Kariera urzędnicza ==
Urodził się w [[Bagdad]]zie w [[885]], w ubogiej rodzinie. W wieku 16 lat rozpoczął karierę urzędniczą i doszedł do wysokich stanowisk dzięki wielce wpływowemu wezyrowi [[Ibn al-Furat]]owi. Sam był trzykrotnie mianowany wezyrem i dymisjonowany za panowania kalifów: [[Al-Muktadir]]a ([[908]]-[[932]]), [[Al-Kahir]]a ([[932]]-[[934]]) i [[Ar-Radi]]ego ([[934]]-[[940]]). Jako wezyr dorobił się takiej fortuny, iż stać go było na wystawienie dla siebie wspaniałej rezydencji z rozległym ogrodem, w najbogatszej dzielnicy miasta. Zgromadził w nim wiele gatunków roślin i zwierząt, często egzotycznych. Z jego polecenia prowadzono szereg eksperymentów hodowlanych<ref>Mez A.: Renesans islamu, PIW Warszawa 1980, s. 114-115</ref>
▲Urodził się w [[Bagdad]]zie w [[885]], w ubogiej rodzinie. W wieku 16 lat rozpoczął karierę urzędniczą i doszedł do wysokich stanowisk dzięki wielce wpływowemu wezyrowi [[Ibn al-Furat]]owi. Sam był trzykrotnie mianowany wezyrem i dymisjonowany za panowania kalifów: [[Al-Muktadir]]a ([[908]]-[[932]]), [[Al-Kahir]]a ([[932]]-[[934]]) i [[Ar-Radi]]ego ([[934]]-[[940]]). Jako wezyr dorobił się takiej fortuny, iż stać go było na wystawienie dla siebie wspaniałej rezydencji z rozległym ogrodem, w najbogatszej dzielnicy miasta. Zgromadził w nim wiele gatunków roślin i zwierząt, często egzotycznych. Z jego polecenia prowadzono szereg eksperymentów hodowlanych<ref>Mez A.: Renesans islamu, PIW Warszawa 1980, s. 114-115</ref>.. Ibn Mukla odegrał również niechlubną rolę w dziejach kalifatu. To podobno wskutek jego intryg zmuszono do abdykacji kalifa Al-Kahira<ref>ibid.</ref>.
== Surowy urzędnik ==
W [[934]] Ibn Mukla postawił przed sądem niejakiego Asz-Szamalghaniego pochodzącego z jednej z wiosek w okolicach [[Wasit]], za głoszenie [[herezja|herezji]]. Twierdził, że jest nosicielem Ducha Bożego. Został on wraz z dwom uczniami wychłostany i spalony na stosie<ref>Mez A.: op. cit., s. 298</ref>. Z kolei innym razem Ibn Mukla rozkazał wychłostać recytatora (mukri), niejakiego Ibn Szanabuza za rzekomo „nie-kanoniczną” recytację Koranu i kazał mu wyrecytować następnie w 6 „stylach”: „Muhammad Ibn Ahmad Ibn Ajjub powiada: Czytałem znaki niezgodnie z zebranym przez Usmana Koranem, na który zgodzili się towarzysze Proroka (Mahometa), niech Bóg modli się za niego i da mu pokój. Później wszakże zrozumiałem, że jest to grzech, za który żałuję i odżegnuję się od niego. Koran Usmana jest bowiem prawdziwy, nie można mu się sprzeciwiać ani czytać inaczej, niż jest w nim napisane”<ref>Mez. A.: op. cit., s. 203</ref>.
== Upadek Ibn Mukli ==
Został pozbawiony urzędu i trafił do więzienia w [[938]], po wykryciu spisku mającego na celu obalenie [[Ibn Raik]]a, „najwyższego rozkazodawcę” (amir al-umara), faktycznie najważniejszą osobę w państwie abbasydzkim<ref>Hauziński J.: Burzliwe dzieje kalifatu bagdadzkiego, PWN Warszawa-Kraków 1993</ref> Spisek uknuł Ibn Mukla wspólnie z kalifem Ar-Radim, lecz ten ostatni ostatecznie zdradził wezyra<ref>Mez A.: op. cit., s. 40</ref>. Za karę Ibn Mukli odcięto prawą dłoń, co było dla niego bolesne tym bardziej, że był znakomitym kaligrafem. Podobno po zwolnieniu z więzienia zaczął publicznie lżyć swoich oprawców, za co trafił do aresztu po raz wtóry, i tym razem wybito mu zęby i ucięto język<ref>Hauziński J.: op. cit., s. 262</ref>
== Zasługi Ibn Mukli dla kultury muzułmańskiej ==
Ibn Mukla uchodzi za wynalazcę pisma „naschi” (arab. ‘kopistyczne’) – uproszczonego rodzaju kaligrafii, w stosunku do poprzednio stosowanego pisma „kufi” (arab. ‘kufickie’, od miasta irackiego Al-Kufa), które rozpowszechniło się następnie w świecie islamu. Jeśli Ibn Mukla nie wynalazł „naschi”, to w każdym razie je wprowadził do administracji, oraz narzucił pewne ogólnie obowiązujące normy: tzw. al-chatt al-mansub, pismo tworzone według określonych proporcji; podstawową jednostką miary był tu romboidalny punkt, a punktem odniesienia – litera ‘alif’. Wraz z pasją do muzyki i matematyki widać tu wpływy myśli [[
{{Przypisy}}
|