Kongregacja ds. Ceremoniału: Różnice pomiędzy wersjami

Nie do końca jasna pozostaje kwestia kierownictwa Kongregcji. Według Gaetano Moroniego każdorazowo prefektem tej Kongregacji zostawał z urzędu [[Dziekan kolegium kardynalskiego|dziekan Świętego Kolegium Kardynałów]]<ref>Moroni, vol. XVI, s. 168.</ref>. Jeśli jednak wierzyć "[[Annuario Pontificio|Rocznikom papieskim]]" z XVII i XVIII wieku, zasadę tę wprowadzono dopiero w roku 1792, gdyż przed tą datą nie wymieniają one (z jednym wyjątkiem) żadnych prefektów tej Kongregacji i nawet nie zawsze wymieniają dziekana Świętego Kolegium wśród jej członków. Z roczników tych wynika także, że za pontyfikatu Urbana VIII (zm. 1644) przewodniczącym tej Kongregacji był ówczesny superintendent generalny Państwa Kościelnego kardynał [[Francesco Barberini (1597-1679)|Francesco Barberini]]<ref>Zob. Weber, s. 190, 222.</ref>. Następnie kardynał [[Karol Medyceusz (duchowny)|Carlo de Medici]] (zm. 1666) był tytułowany jako prefekt Kongregacji ds. Ceremoniału za pontyfikatu [[Aleksander VII|Aleksandra VII]] (1655-1667)<ref>Zob. Weber, s. 269, 287. Jego nominację na prefekta być może związana była z reformą papieża Innocentego X z 1654, która zniosła przywileje kardynałów dziekanów kongregacji kurialnych, zob. {{cytuj stronę | url = http://www.treccani.it/enciclopedia/papa-innocenzo-x_(Dizionario-Biografico)/ | autor = Olivier Poncet| tytuł = INNOCENZO X, papa| opublikowany = Dizionario Biografico degli Italiani – Volume 62 (2004) | język = it | data dostępu = 2013-06-12}} W kilku innych kongregacjach mniej więcej w tym właśnie czasie pojawił się urząd kardynała prefekta.</ref>, jednak po jego śmierci w 1666 Kongregacja ta nie miała żadnego prefekta aż do roku 1792.