'''Ludolf Konig von Wattzau (Weizau)''' – wielki mistrz [[zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]].
Urodził się ok. [[1280]]/[[1290]]. Ludolf Konig von Wattzau wstąpił do zakonu krzyżackiego, w hierarchii urzędników występuje od [[1332]] i to od razu jako wielki podskarbi, czyli jeden z ważniejszych urzędników. W [[1338]] został wielkim komturem i komturem stołecznego [[Malbork]]a. W tym okresie prowadził ożywioną politykę kolonizacyjną w swoim okręgu. W [[1342]] kapituła zakonna wybrała go na urząd wielkiego mistrza. W przeddzień Święta Najświętszej Maryi Panny, czyli [[14 sierpnia]][[1344]] roku nadał prawa miejskie osadzie, która nazywała się ''Soldov'', a później [[Działdowo]].
Najważniejszym wydarzeniem krótkich rządów Koniga było podpisanie tzw. [[Pokój kaliski 1343|pokoju kaliskiego]] z [[Polska|Polską]] [[8 lipca]][[1343]]. Wzorem poprzedników wielki mistrz prowadził wojny z [[Litwa|Litwą]]. Odwetowa wyprawa litewska z [[1345]] dokonała ogromnych zniszczeń w [[Prusy (kraina historyczna)|Prusach]] i stała się według kronikarzy krzyżackich przyczyną choroby psychicznej Ludolfa Koniga. Zrezygnował on z urzędu wielkiego mistrza dobrowolnie, po czym objął urząd [[komtur]]a [[Pokrzywno (powiat grudziądzki)|Pokrzywna]]. Tam ponoć wyzdrowiał i zmarł ok. [[1347]]/[[1348]] r.
W maju 2007 roku odkryto w [[Konkatedra św. Jana Ewangelisty w Kwidzynie|katedrze]] w [[Kwidzyn]]ie kryptę ze szczątkami trzech osób. Są to szczątki trzech wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego, w tym Ludolfa König von Wattzau<ref>[http://www.rp.pl/artykul/232594.html ''Mistrzowie miecza i modlitwy'', "Rzeczpospolita"„Rzeczpospolita”, A20, 11 grudnia 2008].</ref>.
