Paradoks Giffena: Różnice pomiędzy wersjami

[[Robert Giffen]] w II połowie [[XIX]] wieku w Wielkiej Brytanii podczas woich badań stwierdził, że mimo wzrostu cen chleba, to wielkość popytu na to dobro również wzrasta. Zaobserwował to przede wszystkim u najuboższych [[gospodarstwo domowe|gospodarstw domowych]], w których wydatki na chleb były wysokie w stosunku do całości wydatków. Chleb jest specyficznym dobrem konsumcyjnym, dlatego też nie posiada bliskich substytutów, a gospdoarstwa nie mogą go wyeliminoważ ze swojego koszyka nabywanych dóbr i usług. Zaistniała wręcz sytuacja odwrotna, a mianowicie to chleb był substytutem innych dóbr żywnościowych, których ceny były relatywnie wyższe niż cena chleba. Taka sytuacja powoduje wzrost jego spożycia.