Dyktator (starożytny Rzym): Różnice pomiędzy wersjami

'''Dyktator''' (''Dictator'') – w [[republika rzymska|republice rzymskiej]] był to urzędnik nadzwyczajny (''extraordinarius''), któremu przyznawano władzę absolutną na okres maksymalnie sześciu miesięcy, aby zapobiegł nadzwyczajnym kryzysom (np. podczas ciężkiej wojny lub wewnętrznych rewolt). Wybór dyktatora należał początkowo do [[Komicja centurialne|komicjów centurialnych]]. Później powoływany był przez [[konsul rzymski|konsulów]] na polecenie [[Senat rzymski|senatu]] i był to jedyny urząd w republice rzymskiej, na który mianowano, a nie wybierano. Dyktator powoływał dowódcę jazdy (''magister equitum''), który w czasie wojny dowodził jazdą, podczas gdy dyktator stał na czele piechoty. Oznaką nieograniczonej władzy dyktatora było 24 [[liktor]]ów towarzyszących mu nawet w samym mieście. Do legendy przeszedł [[Lucjusz Kwinkcjusz Cincinnatus]] – rolnik, którego w [[458 p.n.e.]] obwołano dyktatorem podczas wojny z ludem [[Ekwowie|Ekwów]]. Po jej zakończeniu natychmiast zrezygnował z urzędu i powrócił do pracy na roli.