Kyŏnghŏ Sŏng’u: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
→‎Życie: drobne merytoryczne
Linia 19:
 
== Życie ==
Urodził się w [[Chŏnju]] ([[Chadong-ri]]) w prow. [[Chŏlla]], w ubogiej rodzinie. Jego świeckie nazwisko to Song Tonguk. Kiedy Kyŏnghŏ miał 8 lat zmarł jego ojciec i matka pozbawiona środków do życia udała się razem z nim do klasztoru Ch'ŏnggye, gdzie zamieszkali w 1857 r. Nauczycielem chłopca był mistrz KyehŏKyŏhŏ. Ordynację mnisią przyjął w klasztorze [[Ch'ŏnggye-sa|Ch'ŏnggye]] w Kwach'ŏn w prow. Kyŏnggi.
W wieku 14 lat Kyŏnghŏ zaczął pilnie studiować [[sutra|sutry]] buddyjskie oraz teksty konfucjańskie i osiągnął bardzo wysoki poziom. Jednak w 1862 r. jego nauczyciel porzucił zakon i posłał go do mistrza [[Manhwa]].
 
Z polecenia swojego nauczyciela opuścił więc klasztor i udał się do wielkiego klasztoru sutr [[Tonghak sa|Tonghak]] na górę Kyeryong. Jego mistrzem został Manhwa. Tutaj osiągnął najwyższy stopień wtajemniczenia w sutry ale studiował także [[taoizm]]. Miał wtedy 23 lata. Rozpoczął wykładać naukę o sutrach buddyjskich i był tak charyzmatycznym nauczycielem, że zaczęło się wokół niego gromadzić wielu mnichów i Kyŏnghŏ stawał się sławny.
 
Pewnego dnia w [[1879]] r. postanowił odwiedzić swojego pierwszego nauczyciele KyehŏKyŏhŏ w Seulu i gdy po kilku dniach wędrówki przechodził przez małą wioskę przeraził się po zorientowaniu, że wszyscy w niej wymarli na [[cholera|cholerę]].<ref>Druga wersja tej historii: we wsi byli żywi ludzie, jednak ze względu na ich strach przed epidemią cholery, nie chcieli mu udzielić żadnej pomocy i przerażony Kyŏnghŏ przesiedział całą noc w ulewnym deszczu pod drzewem</ref> Rano wyraźnie zrozumiał, że nie rozumie jeszcze całej nauki [[Budda|Buddy]] i że to, co osiągnął przez studiowanie sutr jest tylko intelektualnym zrozumieniem. Powrócił więc do klasztoru, zwołał wszystkich swoich uczniów i powiedział
{|
|-
Linia 29 ⟶ 30:
|}
Rozpoczął surowe odosobnienie medytacyjne zamknięty w swoim pokoju. Raz dziennie jedyny pozostały przy nim uczeń przynosił mu jedzenie, stawiając miskę przy drzwiach. Kyŏnghŏ przez cały czas praktykował sŏn siedząc albo leżąc i zgłębiając kongan ([[język chiński|chin.]] [[gong'an]])
; Mistrz Yongun (chin. Lingyun ([[771]]-[[853]]) powiedział ''Zanim osioł odszedł, koń już przyszedł''.
Myślał ''Jestem jak martwy. Jeśli nie wydostanę się poza życie i śmierć, to ślubuję nie opuścić tego pokoju''. Za każdym razem, gdy czuł senność wbijał sobie w udo szydło. W ciągu trzech miesięcy takiej praktyki nie spał ani chwili.