Powstanie Dos de Mayo: Różnice pomiędzy wersjami

|opis = ''[[Trzeci maja 1808|Rozstrzelanie powstańców madryckich]]'' 3 maja 1808 r., pędzla [[Francisco Goya|Goi]], 1814 r.

|wynik =Powstanie stłumione, jednak insurekcja rozlewa się na całą Hiszpanię<br />Masowe egzekucje<br />Wybuch [[WojnyWojna napoleońskiena wPółwyspie HiszpaniiIberyjskim i Portugalii1807-1814|wojny na półwyspie]]

'''Dos de Mayo''' (z [[język hiszpański|hiszp.]] "2 maja") – ludowe [[powstanie]], które wybuchło w [[Madryt|Madrycie]] w czasie hiszpańskiej [[Wojna na Półwyspie Iberyjskim 1807-1814|wojny niepodległościowej]] toczonej przeciwko [[Francja|Francuzom]] okupującym stolicę [[Hiszpania|Hiszpanii]]. Powstanie wybuchło 2 maja [[1808]] roku i zostało krwawo stłumione szarżami [[mamelucy|mameluków]] [[marszałkowie Francji|marszałka]] [[Joachim Murat|Joachima Murata]]<ref name=HH>{{cytuj książkę | autor =Tadeusz Miłkowski| autor2 =Paweł Machcewicz | tytuł =Historia Hiszpanii | wydawca =Ossolineum | miejsce =Wrocław | rok =2002 | strony =233-234| isbn =83-04-04629-6}}</ref>.

Podczas zamieszek zginęło około 150 [[Francuzi|Francuzów]]. Następnego dnia żołnierze rozstrzelali kilkuset uczestników zajść. Konsekwencją powstania był ogólnonarodowy zryw Hiszpanów, którzy masowo ("[[Gerylas|guerilla]]") stanęli do walki z okupantem.

Zryw ludności Madrytu uwiecznił na swych obrazach i grafikach malarz hiszpański [[Francisco Goya]], który sam – należąc do zwolenników Francji – po wojnie musiał wyemigrować do [[Bordeaux]] by uniknąć represji.

Masowy ruch [[partyzant|partyzancki]], wsparty zbrojną interwencją [[Wielka Brytania|brytyjskiego]] korpusu ekspedycyjnego [[Książę Wellington|Wellingtona]] w [[Portugalia|Portugalii]], doprowadził do wyparcia Francuzów z [[Półwysep Iberyjski|Półwyspu Iberyjskiego]] i zakończenia wojny w roku [[1814]].

* Charles J. Esdaile, ''Fighting Napoleon'', Yale University Press, 2004, ISBN 0-3001-0112-0