Instalacja odgromowa: Różnice pomiędzy wersjami

W [[Londyn]]ie pierwszy piorunochron zainstalował na swym domu William Watson w [[1762]] roku. Pierwszy piorunochron na terenie Polski zainstalowany został najprawdopodobniej w [[1783]] roku w [[Rawicz]]u na budynku Ratusza. W [[I Rzeczpospolita|I Rzeczypospolitej]] dzięki inicjatywie króla [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]] wyposażono w tzw. wówczas „konduktory” [[Zamek Królewski w Warszawie]]. To wzniosłe wydarzenie upamiętnił [[Adam Naruszewicz]] w poemacie ''Na piorunochron umieszczony na Zamku Warszawskim''. W roku [[1784]] ksiądz [[Józef Herman Osiński]] wydał pierwszy polski podręcznik elektrotechniki pt. ''Sposób ubezpieczający życie i majątki od piorunów'', przedstawiając w niej poradnik montażu jak i ratowania osób poszkodowanych w wyniku porażenia piorunem.

 

 

W przeciwieństwie do Franklina, niektórzy uczeni byli za tępym zakończeniem piorunochronu. Współczesne badania uznają takie zakończenie za lepsze<ref>C. B. Moore, William Rison, James Mathis, and Graydon Aulich, "''[http://ams.allenpress.com/amsonline/?request=get-abstract&issn=1520-0450&volume=039&issue=05&page=0593 Lightning Rod Improvement Studies]''". Journal of Applied Meteorology: Vol. 39, No. 5, pp. 593–609. Langmuir Laboratory for Atmospheric Research, New Mexico Institute of Mining and Technology, Socorro, New Mexico. April 10, 1999.</ref>. Po wyzwoleniu się kolonii amerykańskich niechętny Franklinowi król angielski [[Jerzy III Hanowerski]] usiłował skłonić [[Royal Society]] do zajęcia takiego stanowiska. Wówczas prezes Towarzystwa Królewskiego, [[John Pringle]] dał mu słynną odpowiedź: „Sir, nie potrafię zmieniać praw ani zjawisk natury”. „W takim razie podaj się lepiej do dymisji” – poradził mu władca.