Apel sztokholmski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
uzupełnienie |
|||
Linia 1:
{{źródła|data=2012-04}}
'''Apel sztokholmski''' – [[orędzie]] przedstawione w 1950 roku przez Światową Radę Pokoju powołaną w [[Warszawa|Warszawie]]. Wzywało ono narody do przeprowadzenia plebiscytu w sprawie zakazu produkcji broni atomowej. Dzięki sprawnej akcji propagandowej [[
Złożenia asygnaty pod apelem sztokholmskim wymagano również od Kościołów i związków wyznaniowych, a ewentualną odmowę złożenia podpisu traktowano jako poparcie dla „amerykańskich imperialistów” i sprzeciw wobec „pokojowej polityki” ZSRR. Odmowa stawała się też dla komunistów dogodnym pretekstem do rozpoczęcia szykan wobec grup wyznaniowych, które się tego nie zrobiły. Jedną z nielicznych grup, które zarówno jako związek wyznaniowy jak i w której poszczególni wierni nie podpisywali się pod apelem byli [[Świadkowie Jehowy]]. Swoją postawę tłumaczyli oni neutralnością wobec polityki państwa. Stało się to przyczynkiem do szybkiej reakcji władz komunistycznych. W Polsce 2 lipca 1950 [[Antoni Bida]], dyrektor Urzędu do Spraw Wyznań, oficjalnie odmówił rejestracji wyznania Świadków Jehowy i arbitralnie ogłosił rozwiązanie ich organizacji z powodu prowadzenia „przestępczej działalności”, mogącej doprowadzić do „zagrożenia bezpieczeństwa, spokoju i porządku publicznego”<ref>{{cytuj pismo | autor = Jerzy Rzędowski | czasopismo = Biuletyn IPN | tytuł = Najdłuższa konspiracja PRL? | strony = 45 | data = marzec 2004 | wydawca = Dom Wydawniczy Bellona | issn = 1641-9561 }}</ref>.
{{Przypisy}}
[[Kategoria:Zimna wojna]]
| |||