Kolofon: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dodanie sekcji bibliografia |
m drobne techniczne, źródła/przypisy |
||
Linia 2:
{{Źródła|data=2012-02 }}
[[Plik:LB1494Kolophon.jpg|thumb|Kolofon Biblii Lubeckiej z 1494]]
'''Kolofon''' ([[stgr.]]κολοφών ''kolophōn'' = szczyt, wierzchołek; czynność ostatecznie kończąca pracę) – formuła umieszczona na końcu średniowiecznej książki rękopiśmiennej, zawierająca [[explicit]] z tytułem dzieła, datację , imię pisarza, czasem jego funkcję (np. praesbiter, organista itp.) i pochodzenie, a nieraz także inne informacje dotyczące okoliczności powstania danego egzemplarza, np. na czyje polecenie czy za czyjego panowania powstał. Uzupełnieniem kolofonu bywały niekiedy osobiste wynurzenia pisarza, zwykle w formie wierszowanej (o charakterze okolicznościowym, pobożnym, poważnym bądź trywialnym itp<ref group=uwaga>Za przykład może służyć Kodeks Boerneriański.</ref>), najczęściej wyrażające zadowolenie z powodu z ukończonego trudu pisarskiego. Kolofon rozwinął się w późnym średniowieczu ze zwięzłej formuły [[explicit|explicitu]]. Zwykle był wyróżniany przez pisarza graficznie (np. inną barwą [[Inkaust|inkaustu]] lub większymi literami).
W przypadku książki drukowanej kolofonem nazywana jest [[metryka książki|metryka wydawnicza]], w najstarszych drukach obejmująca imię i nazwisko autora dzieła, tytuł, miejsce druku, nazwisko drukarza/nakładcy i datę. W XV i XVI wieku kolofon występował jeszcze na końcu książki (podobnie jak w rękopisach), przy czym w XVI w. eksponowany był często na osobnej stronie. Następnie informacje zawarte w kolofonie zostały przeniesione na [[Karta tytułowa|kartę tytułową]].<br />▼
Współcześnie kolofon jest odmianą [[Metryka książki|metryki drukarskiej]], zamieszczanej na końcu druku w formie notatki informacyjnej podającej nazwę drukarni, nr zamówienia, wysokość nakładu, nr zezwolenia na druk i inne dane. Kolofon może występować razem z [[Metryka książki|metryką wydawniczą]]. Obecnie w kolofonie można podawać np. nazwy oprogramowania użytego do składu tekstu, nazwy użytych [[font]]ów komputerowych itp., a nawet nazwiska osób, które w jakiś pośredni sposób przyczyniły się do powstania książki, wspomagały lub inspirowały autora, a nie ma dla nich miejsca w informacjach na stronie redakcyjnej książki.▼
▲W przypadku książki drukowanej kolofonem nazywana jest [[metryka książki|metryka wydawnicza]], w najstarszych drukach obejmująca imię i nazwisko autora dzieła, tytuł, miejsce druku, nazwisko drukarza/nakładcy i datę. W XV i XVI wieku kolofon występował jeszcze na końcu książki (podobnie jak w rękopisach), przy czym w XVI w. eksponowany był często na osobnej stronie. Następnie informacje zawarte w kolofonie zostały przeniesione na [[Karta tytułowa|kartę tytułową]].
{{Uwagi}}▼
▲Współcześnie kolofon jest odmianą [[Metryka książki|metryki drukarskiej]], zamieszczanej na końcu druku w formie notatki informacyjnej podającej nazwę drukarni, nr zamówienia, wysokość nakładu, nr zezwolenia na druk i inne dane. Kolofon może występować razem z [[Metryka książki|metryką wydawniczą]]. Obecnie w kolofonie można podawać np. nazwy oprogramowania użytego do składu tekstu, nazwy użytych [[font]]ów komputerowych itp., a nawet nazwiska osób, które w jakiś pośredni sposób przyczyniły się do powstania książki, wspomagały lub inspirowały autora, a nie ma dla nich miejsca w informacjach na stronie redakcyjnej książki.
▲{{Uwagi}}
== Bibliografia ==
| |||