2 Pułk Piechoty Legionów: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Pułk w kampanii wrześniowej: drobne redakcyjne |
|||
Linia 78:
W Pińczowie 21 września 1924 roku wręczono pułkowi sztandar ufundowany przez społeczeństwo Piotrkowa Trybunalskiego i ziemi piotrkowskiej<ref name="wyrzycki2"></ref>. W Pińczowie pułk przebywał przez parę lat w wyjątkowo niekorzystnych warunkach. Na poczatku 1931 roku zmienił miejsce pobytu, przechodząc do [[Sandomierz]]a<ref name="wyrzycki2"></ref>. II i III batalion zostały zakwaterowane we wzniesionych w latach dwudziestych nowoczesnych koszarach, natomiast dowództwo pułku ze sztabem i kasynem oficerskim mieściło się w budynku dawnego klasztoru Reformatów. Funkcję kościoła garnizonowego pełnił kościół św. Józefa. Po roku 1930 uformowała się ostatecznie struktura 2 pp Leg. W jego skład wchodziło dowództwo, kwatermistrzostwo, kompania administracyjna, trzy bataliony piechoty, liczące po trzy kompanie strzeleckie i kompania ckm każdy oraz pododdziały pozabatalionowe: pluton artylerii piechoty, pluton łączności, pluton pionierów i pluton zwiadowców konnych. Struktura ta utrzymywała się do września 1939 r. Do wybuchu wojny pułk powiększył się o kompanię przeciwpancerną, wyposażoną w 9 armatek 37 mm<ref name="wyrzycki2"></ref>.
2 pp Leg. z etatem liczącym na stopie pokojowej 56 oficerów i ok. 1500 szeregowych należał do pułków I typu<ref name="wyrzycki2"></ref>. Po wprowadzeniu w 1930 nowej organizacji piechoty na stopie pokojowej<ref> Rozkaz wykonawczy MSWojsk PS 10-50 z 1930</ref>, pułk szkolił rekrutów dla potrzeb batalionu [[Korpus Ochrony Pogranicza|Korpusu Ochrony Pogranicza]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Jagiełło | imię = Zdzisław. | tytuł = Piechota Wojska Polskiego 1918-1939 | data = 2007 | wydawca = Bellona | miejsce = Warszawa | isbn = 978-83-11-10206-4 | strony = 64}} </ref>. Stacjonujący w Staszowie I batalion spełniał, to zadanie w związku z tym pobierał rekruta dwa razy w roku, w marcu i listopadzie. Szkolenie było prowadzone w 2 i 3 kompanii oraz w kompanii ckm. Po pięciomiesięcznym przeszkoleniu żołnierze byli odsyłani na granicę polsko-radziecką i polsko-litewską do batalionów KOP w Wołożynie, Sarnach i Czortkowie oraz do szkoły podoficerskiej w Osowcu<ref name="wyrzycki2"></ref>. II i III batalion od 1930 roku wcielały rekruta raz w roku, na wiosnę, a szkolenie przebiegało w dwóch okresach, gdzie pierwszy trwał dwanaście miesięcy, a w drugim sześciomiesięcznym doskonalono umiejętności starszego rocznika. Żołnierze młodszego rocznika uczestniczyli w ćwiczeniach od plutonu do kompanii włącznie, natomiast rocznik starszy przerabiał ćwiczenia batalionowe. W porze letniej pułk wyruszał w pole, ćwicząc m.in. na poligonach w Niwkach Daleszyckich, [[Krzątka|Krzątce]] k. Bojanowa, w okolicach [[Jędrzejów|Jędrzejowa]] i [[Częstochowa|Częstochowy]]<ref name="wyrzycki2"></ref>. Pułkowa szkoła podoficerska prowadziła dwunastomiesięczne szkolenie w plutonach specjalnych.
Na zebraniu przedstawicieli miejscowego społeczeństwa, które odbyło się 15 kwietnia 1931 roku w sali Rady Miejskiej powołano Koło Przyjaciół Żołnierza 2 pp Leg<ref name="wyrzycki3">Stanisław Wyrzycki, "2 Pułk Piechoty Legionów" s.23-24</ref>. 19 kwietnia 1931 roku została staraniem pułku odtworzona Gospoda Żołnierska, a po sprowadzeniu z Pińczowa inwentarza Gospody placówkę tę uroczyście otwarto. Prowadziły ją bezinteresownie członkinie Koła Przyjaciół Żołnierza, Rodziny Wojskowej, Koła Polek i Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet, a żołnierze spędzali tam czas wolny od zajęć służbowych, mając do swojej dyspozycji czytelnię czasopism, gry towarzyskie, radio, patefon. Znajdował się tam również bufet, w którym można było kupić produkty żywnościowe po cenie zakupu. Pułk otrzymywał od ofiarnego społeczeństwa sandomierskiego liczne dary i upominki. Z okazji Święta Żołnierza w 1931 roku, sandomierzanie ufundowali nagrodę w postaci trąbki sygnałówki z proporczykiem dla zwycięskiej kompanii w zawodach sportowych<ref name="wyrzycki3"></ref>. W dwutygodniku samorządowo-społecznym „Ziemia Sandomierska” znajdowały się artykuły opisujące ważniejsze wydarzenia z życia pułku. [[Orkiestra]] wojskowa, prowadzona początkowo przez kapelmistrza kpt. Adama Żołobińskiego, a następnie przez kpt. dypl. Franciszka Ksawerego Gorzelniawskiego godnie reprezentowała pułk na uroczystościach. Często wyjeżdżała na występy poza siedzibę garnizonu, m.in. do [[Busko-Zdrój|Buska-Zdroju]] i Truskawca. Tradycją były uroczyste [[capstrzyk]]i z udziałem orkiestry na ulicach Sandomierza w przeddzień świąt państwowych i wojskowych: Święta Pułkowego, 3 maja, Święta Żołnierza, Święta Niepodległości, a także poranny hejnał z Bramy Opatowskiej w dniu święta<ref name="wyrzycki3"></ref>. Kapelmistrz orkiestry F.K. Gorzelniawski skomponował w 1937 roku marsz jako marsz pułkowy 2 pp Leg<ref>Marsz został zatwierdzony w Dz. Rozkazów MSWojsk. NR 12/37</ref>.
| |||