Witold Horodyński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie istnieje taki zawód jak "lekarz medycyny", jest "lekarz" (odsyłam do odpowiedniego hasła i ustawy)
drobne merytoryczne, poprawa linków
Linia 1:
'''Witold Horodyński''' (ur. [[4 grudnia]] [[1865]] w majątku [[Niedźwiadka]] k. [[Łuków|Łukowa]], zm. [[1 grudnia]] [[1954]] w [[Siedlce|Siedlcach]]) - [[lekarz]] [[Chirurgia|chirurg]], tytularny [[Generał#Generał w Wojsku Polskim II RP|generał brygady]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]].
 
Był synem Witolda Eustachego, ziemienina, i Zofii z Krzywoszewskich. W latach 1877-1884 uczył się w gimnazjum w Warszawie, a następnie studiował medycynę na [[Uniwersytet Warszawski|Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim]]. W 1889 uzyskał dyplom lekarza medycyny<ref name="Horodyński">Stanisław Konopka, ''Rocznik Lekarski ...'' s. 1190, 1279.</ref>. 6 grudnia 1898 po raz pierwszy w Polsce przeprowadził [[Operacja (medycyna)|operację]] polegającą na zaopatrzeniu kłutej rany serca. Niestety wynik był niepomyślny – operowana przez niego pacjentka zmarła w 22 dniu po zabiegu<ref>[http://www.sccs.pl/?act=273 Janusz H. Skalski, ''Początki chirurgii serca'', część I, ''Zranienie serca...'', "Szlachetne Zdrowie" Kwartalnik Śląskiego Centrum Chorób Serca Nr 5 (4/03) grudzień 2003, ISSN 1730—1297.]</ref>. W 1900 pogłębiał wiedzę lekarską w klinice chirurgicznej w [[Dublin]]ie<ref>[http://przeglad.australink.pl/literatura/sladami/kaluski11.pdf ''Śladami Polaków po świecie. Polacy w Irlandii'', Przegląd Australijski.]</ref>.
 
W 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego, w stopniu [[major]]a i wyznaczony na stanowisko ordynatora Oddziału Chirurgicznego Szpitala Mokotowskiego. Następnie pełnił służbę w Szpitalu Ujazdowskim na stanowisku starszego ordynatora i kierownika naukowego Oddziału Chirurgii. Zatrzymany w służbie czynnej do 1października 1923 roku. Z dniem 31 października 1923 roku został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu tytularnego generała brygady<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 56 z 24 sierpnia 1923 roku, s. 519.</ref>.
 
Mieszkał w Warszawie przy ulicy Nowogrodzkiej 34. Praktykował, jako lekarz kontraktowy, w Oddziale Chirurgicznym 1 Szpitala Okręgowego im. Marszałka Piłsudskiego w Warszawie przy [[Ulica Nowowiejska w Warszawie|ulicy 6 Sierpnia 33/35]]<ref name="Horodyński"/>.