Hanna Malewska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m lit. |
Jan Kszywy (dyskusja | edycje) →1957–1973: ...dystopijnej... → ...[[Dystopia|dystopijnej]... |
||
Linia 34:
=== 1957–1973 ===
Po wznowieniu miesięcznika "Znak" w 1957 powróciła do jego redakcji, a w 1960 została redaktorem naczelnym pisma, zastępując [[Jacek Woźniakowski|Jacka Woźniakowskiego]]. Dla "Znaku" odkryła takich autorów jak [[Józef Tischner]] czy [[Henryk Elzenberg (filozof)|Henryk Elzenberg]]. Równocześnie publikowała również w "Tygodniku Powszechnym", będąc także przejściowo członkiem jego redakcji. W 1959 opublikowała ''Opowieść o siedmiu mędrcach'', poświęconą przedklasycznej Grecji, a w 1965 luźno opartą o dzieje własnej rodziny książkę ''Apokryf rodzinny''. W 1967 była delegatem na III Światowy Kongres Apostolstwa Świeckich w Rzymie. W 1970 wydała swoją ostatnią książkę, w której połączyła dwie prace ''Labirynt'' i ''LLW, czyli co się może wydarzyć jutro''. Utwory te były napisane w dwóch odmiennych stylach. Pierwszy, zbliżony do prozy poetyckiej, opisywał początki cywilizacji, akcja drugiego, mającego charakter [[Dystopia|dystopijnej]] powieści sensacyjnej, umieszczona była w przyszłości. W 1972 otrzymała nagrodę Fundacji Reinholda Schneidera z Hamburga. W 1973 przeszła na emeryturę i zrezygnowała z funkcji redaktora naczelnego "Znaku".
=== 1973–1983 ===
Po przejściu na emeryturę wycofała się z działalności publicznej i publicystycznej. W 1975 sygnowała jednak [[List 59]], a w 1978 deklarację założycielską [[Towarzystwo Kursów Naukowych|Towarzystwa Kursów Naukowych]]. W ostatnich latach życia chorowała na gruźlicę. Zmarła na tę chorobę 27 marca 1983, została pochowana na [[Tyniecki cmentarz parafialny w Krakowie|cmentarzu parafialnym w Tyńcu]].
| |||