Edo (okres): Różnice pomiędzy wersjami

Ogół obywateli został poddany ścisłej kontroli administracji centralnej, która poprzez system nakazów określała podatki, obowiązki, sposób zachowania się, ubierania i życia poszczególnych grup społeczeństwa. Chłopom nie wolno było zajmować się handlem i rzemiosłem, a mieszczanom nosić ozdób ze złota i srebra ani budować wysokich domów. Bogacili się natomiast kupcy, którzy zrzeszeni byli w gildiach. Możnowładcom nie wolno było utrzymywać własnych oddziałów [[samuraj]]ów ponad określoną ich liczbę. Wobec braku wojen warstwa samurajów szybko się kurczyła, a poza wojowaniem nie wolno im było zajmować się niczym innym. Obowiązywały zasady oparte na [[neokonfucjanizm]]ie. Głosiły one ścisłe posłuszeństwo wobec władz. [[buddyzm|Buddyjskie]] [[klasztor buddyjski|klasztory]] znajdowały się pod kontrolą siogunów.

 

 

Równocześnie, aby uchronić kraj przed wpływami zewnętrznymi, w tym głównie przed szerzeniem się [[chrześcijaństwo|chrześcijaństwa]], w [[1639]] r. zamknięte zostały granice zarówno dla ludzi, jak i towarów. Handel zagraniczny ograniczono jedynie do faktorii [[Chińska Republika Ludowa|chińskich]] i [[Holandia|holenderskich]] utrzymywanych w [[Nagasaki]]. Edo (dzisiejsze Tokio) w [[1657]] r. strawił pożar, w którym życie straciło około 100 tys. ludzi.