Bilateralny system pokrewieństwa: Różnice pomiędzy wersjami

</ref>. Tak samo jak unilinearny (wyznaczający linię przodków) system pokrewieństwa jest częścią dychotomicznej klasyfikacji systemów społecznych według typu pochodzenia. Jest to jedyny system, w którym istnieje szansa zademonstrowania własnej wolnej woli w ramach możliwości. Jest to najbardziej demokratyczny system, ponieważ pozwala podjąć decyzję, których antenatów z genealogii wybierze sobie jednostka. Przedstawiciele szkoły ewolucjonistycznej (głownie L.H. Morgan) uważali go za ostatnie ogniwo rozwoju systemów pokrewieństwa. Miało się według nich wyłonić z patrylinearnego systemu pochodzenia. Badacze ze szkoły kulturowo-historycznej, a także wielu etnologów amerykańskich jak np. Alfred Louis Kroeber i Robert Harry Lowie uważali go za pierwotną formę pokrewieństwa.

</ref> zakładającą rozgałęzienie przez ojca i matkę prowadząc je cały czas według schematu-jedna linia zawsze przez ojca, druga przez matkę (system podwójny. Bilateralność daje swobodę wyboru- przez ojca lub matkę i jest zróżnicowany wewnętrznie.

 

1. Pozbawiony grup pochodzeniowych, cechujący się istnieniem kręgów krewniaczych- zwany bilateralnym. Prowadzi związki w dowolnych kierunkach, lecz urywa się w określonym lub mniej określonym miejscu na kilku lub kilkunastu liniach genealogicznych. Uwzględnia związki kobiet i mężczyzn oraz powinowackie, przewiduje wielu przodków, w związku z czym nie może tworzyć grup pochodzeniowych.

 

Arystokracja europejska lub szlachta polska ( nie da się powiązać wszystkich rodzin odpowiednimi więzami). Posługują się konkretną ideologią pochodzeniową (herb, nazwisko). Związki między nimi (domniemane czy rzeczywiste) można traktować bilateralnie.

Pokrewieństwo ambilateralne odnaleźć można wśród klanów szkockich. Pochodzą one od jednego przodka włączając potomków zarówno ze strony mężczyzn jak i kobiet.

Podobną organizacją charakteryzowała się szlachta hiszpańska, która przeznaczała specjalne miejsce na tradycje pochodzeniowe w linii kobiecej.

 

'''TRUDNOŚCI TYPOLOGIZACJI'''

Bilateralne systemy pokrewieństwa ciągle są nie do końca zbadane, jako ich wyróżnik przyjęto negatywną cechę nieobecności unilinearnych grup pochodzeniowych, w związku z tym pozostają jedynie niespójną kategorią wyznaczaną przez przeciwstawienie systemom unilinearnym.

Ponadto dowolny sposób wywodzenia stał się przyczyną kryzysu w teorii pokrewieństwa, dotyczył on samego pojęcia pochodzenia. Często używany był w znaczeniu „ sposobu ustalania związku z przodkiem”, jednak antropolodzy brytyjscy rozumieli pod nim zasady strukturyzujące społeczeństwo. '''KRĘGI KREWNIACZE'''

Granice kręgu krewniaczego są płynne i trudne do zdefiniowania, gdyż włączają więzi o różnej intensywności, które są ustalane podczas uroczystości rodzinnych, wzajemnej pomocy czy wymianie darów. Krąg krewniaczy nie jest nawet grupą społeczną, nie stanowi korporacji, nie ma prawnych zobowiązań wobec swoich członków, działania aktywizowane są zazwyczaj przez indywidualne kontakty. Wywnioskować można z tego, że bilateralność indywidualizuje pokrewieństwo i humanizuje podejście do niego. System ten stawia w centrum zainteresowania jednostkę i wokół niej tworzy związki.

W przeciwieństwie do tego systemu system unilinearny narzucał podejście odpersonalizowane, punktem którego wyjścia były trwałe, wbudowane w społeczeństwo grupy pochodzeniowe regulujące prawa i obowiązki wiążące poszczególne jednostki.

 

 

== Bibliografia ==

Staszczak Z., Słownik etnologiczny. Terminy ogólne. Warszwa-Poznań: PIW, 1987.

Szynkiewicz S., Pokrewieństwo: Studium etnologiczne. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 1992.

[[Kategoria:Etnologia i antropologia kulturowa]]