Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: Różnice pomiędzy wersjami

W roku 1952 władze wyznaniowe, wzorując się na rozwiązaniach radzieckich, uznały, że zwiększenie się liczby organizacji konfesyjnie niczym się nieróżniących jest niepożądanym zjawiskiem. Postanowiono scalić pokrewne odłamy dla łatwiejszego ich nadzoru oraz w celu oderwania od zaplecza amerykańskiego{{r|TomWyz 133-134}}. W skutekWskutek nacisków ze strony władz w latach 1952 i 1953 odbyły się konferencje porozumiewawcze, mające na celu włączenie do ZKE dwóch dalszych związków religijnych: Zjednoczenia Kościołów Chrystusowych oraz Związku Chrześcijan Wiary Ewangelicznej. Stało się to na I Synodzie ZKE 4 czerwca 1953 roku{{r|Tym34}}. Na tymże synodzie wybrano radę Kościoła i prezydium rady z prezesem Stanisławem Krakiewiczem{{u|uwaga3}}. Uznano, że system federacyjny jest niesprawny i rozwiązano związki wchodzące w skład ZKE. Uchwalono statut, zgodnie z którym postanowienia synodów miały obowiązywać wszystkich{{r|Tym34}}. Odtąd działalność prowadzona była w nowej formie organizacyjnej, a ZKE nie miał charakteru federacyjnego{{r|Zag52}}.