Konstantin Thon: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
+ 1
Olos88 (dyskusja | edycje)
Linia 36:
 
== Twórca stylu bizantyjsko-rosyjskiego ==
W 1838 Mikołaj I powierzył Thonowi opracowanie jednolitego wzornika, według którego miały być wznoszone cerkwie prawosławne w całym Imperium Rosyjskim. Architekt przygotował wówczas tom ''Projekty cerkwiej'', który car przyjął z zadowoleniem. W ten sposób Thon stał się faktycznym twórcą obowiązującego w Rosji [[styl bizantyjsko-rosyjski|stylu bizantyjsko-rosyjskiego]], określanego także jako ''styl urzędowy'' - od 1841 wszystkie świątynie budowane w kraju na koszt państwa miały być wznoszone według jednego z zawartych w tomie projektów<ref name="krasny315">{{cytuj książkę |nazwisko = Krasny| imię = P.| tytuł = Architektura cerkiewna na ziemiach ruskich Rzeczypospolitej 1596-1914| wydawca = Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego| miejsce = Kraków| rok = 2003| strony = 315| isbn = 83-242-0361-3}}</ref>. Thon miał zamiar opracować w ten sposób rosyjski styl narodowy, zerwać ze ślepym naśladownictwem sztuki zachodniej powrócić do korzeni architektury rosyjskiej, w rzeczywistości jednak swojego planu nie zrealizował w pełni. O ile jego projekty faktycznie zrywały z powtarzaniem wzorców zachodnioeuropejskich, co upowszechniło się w architekturze rosyjskiej XVIII i początku XIX wieku, prace Thona były krytykowane za chłód i suchość, niewłaściwe pojmowanie rosyjskiej architektury, które w zestawieniu z indywidualnymi koncepcjami architekta prowadziło nie do odtworzenia pierwotnej sztuki rosyjskiej, a do jej zniekształcania<ref name="dic1"/>. Zdaniem [[Piotr Krasny|Piotra Krasnego]] Thon opierał się w pierwszej kolejności na neobizantyjskich projektach [[Theophil Edvard Hansen|Theophila Hansena]], do którego dodał powierzchowne, wybiórczo wskazane elementy architektury XVI- i XVII-wiecznej Moskwy - szczyty w formie oślich grzbietów, [[lizen]]y, gzymsy wspierane na rzędach niewielkich arkad. Równocześnie Thon zachował w swoich projektach elementy formalnie odrzucanego klasycyzmu - symetryczną kompozycję budowli, wyrazistą i regularną artykulację, kubiczne formy<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Krasny| imię = P.| tytuł = Architektura cerkiewna na ziemiach ruskich Rzeczypospolitej 1596-1914| wydawca = Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego| miejsce = Kraków| rok = 2003| strony = 329-330| isbn = 83-242-0361-3}}</ref>.
 
Styl bizantyjsko-rosyjski pozostał oficjalnym stylem urzędowym do końca istnienia Imperium Rosyjskiego<ref name="krasny315"/>, jednak w ostatnich dziesięcioleciach funkcjonował już w wersji poważnie zmodyfikowanej (tzw. styl ruski)<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Krasny| imię = P.| tytuł = Architektura cerkiewna na ziemiach ruskich Rzeczypospolitej 1596-1914| wydawca = Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego| miejsce = Kraków| rok = 2003| strony = 332-333| isbn = 83-242-0361-3}}</ref>. Budownictwo cerkiewne typowe dla indywidualnego stylu Thona straciło dominującą pozycję w architekturze Rosji niemal natychmiast po śmierci protektora architekta, cara Mikołaja I<ref name="dic1"/>, chociaż projekty z jego wzornika z 1838 były nadal wykorzystywane, niekiedy w wersjach zmodyfikowanych<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Krasny| imię = P.| tytuł = Architektura cerkiewna na ziemiach ruskich Rzeczypospolitej 1596-1914| wydawca = Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego| miejsce = Kraków| rok = 2003| strony = 369-370| isbn = 83-242-0361-3}}</ref>.
 
== Ważniejsze prace<ref name="dic1"/> ==
* [[sobór Chrystusa Zbawiciela w Moskwie]] oraz dekoracja jego wnętrza